AAS 70 [1978] - El Vaticano

Sacra Congr. pro Religiosis - Sacra Congr. pro Episcopis 479
tutorum exemptione ab Ordinariorum loci iurisdictione, intuitu utili­
tatis communis (LG-, 45) Ecclesiae universalis et quo melius incremento
et perfectioni religiosae conversationis consulatur (OD, 35, 3).
9. Breves hucusque peractae considerationes super communione hierarchica
in Ecclesia haud parum lucis afferunt ad relationes inter
Episcopos et Religiosos excolendas :
a) Caput Corporis ecclesialis est Christus, Pastor aeternus, qui
Petrum et Apostolos eorumque successores, videlicet Romanum Pontifi­
cem et Episcopos, praeposuit, eos sacramentaliter constituens ut sui ip­
sius Vicarios (cfr. LC, 18 ; 22 ; 27) atque congruis charismatibus replens ;
nec quisquam alius potestatem habet exercendi in Populum Dei ullum
sive magisterii sive sanctificationis sive gubernationis munus, nisi cum
illis participando et communicando.
b) Anima Corporis ecclesialis Spiritus Sanctus dicitur ; nullum Po­
puli Dei membrum, cuilibet explendo ministerio operam suam impen­
dat, universa habet ipsum dona, officia, munera, sed cum ceteris con­
venire debet. Diversitates in Populo Dei sive donorum sive functionum
simul conspirant seseque invicem complent in unam communionem ac
missionem.
c) Episcopi, in communione cum Romano Pontifice, a Christo-Ca-
pite munus (LC, 21) accipiunt discernendi dona et competentias, multi­
plices vires simul ordinandi, Populum totum dirigendi, ut in mundo tam­
quam signum ac salutis instrumentum vivat. Ipsis igitur concreditum
quoque est munus curandi religiosa charismata; eo magis quod indivi­
sum ipsum pastorale ministerium perfectores totius .gregis eos efficit.
Itaque, vitam religiosam provehendo eamque iuxta proprias definitas
notas protegendo, Episcopi genuinum implent munus pastorale.
d) Pastores omnes, haud immemores Apostoli exhortantis, ne sint
ut dominantes in cleris, sed forma facti gregis ex animo (1 Pt. 5, 3),
recte conscii erunt de primatu vitae in Spiritu, quae postulat, ut simul
sint rectores et membra, partes quidem, sed et fratres, fidei magistri, at
praecipue condiscipuli coram Christo, perfectores utique fidelium, sed et
veri testes suae ipsorum sanctificationis.
10. Status religiosus non est intermedius inter clericalem et laicalem
condicionem; sed ex utraque parte exoritur quasi pro tota Ecclesia peculiare
donum (cfr. LG, 43).
Ipse consistit in sequela Christi mediante publica evangelicorum consiliorum
in vita communi professione, castitatis scilicet et paupertatis et