Pobierz Podręcznik - Przedsiębiorczy Uniwersytet - Instytut Badań ...

Rozdział 3. Techniki projektowania naukowego i prac badawczo-rozwojowych
Innym popularnym sposobem na wyznaczanie relacji między zadaniami jest
metoda CPM (critical path metod tzw. ścieżek krytycznych). Jest ona jednak nieco
mniej przejrzysta i bardziej skomplikowana w tworzeniu, ze względu na zastosowanie
jedynie relacji „koniec – początek”. Innymi metodami ustalania relacji
są: metoda PERT (Program Evaluation and Review Technique), GERT (Graphical
Evaluation and Review Technique) i harmonogramy Gantta 145 .
Zbudowanie sieci czynności, bez względu na wybraną metodę ustalenia zależności,
jest sprawą skomplikowaną i trudną. Sieci zazwyczaj prezentowane są
w formie graficznej, jednak w celu ułatwienia całej procedury można zastosować
również wstępny podział zależności w tabeli, z podkreśleniem tych zadań, które są
wstępem do realizacji kolejnych.
Przeciwnicy tworzenia sieci powiązań podkreślają, że przy małych projektach
jakimi często są projekty naukowo-badawcze sporządzanie tego rodzaju planów
nie jest najlepszym wyjściem. Na niekorzyść świadczy duży poziom abstrakcji
planów, co przysparza kłopotów ze zrozumieniem go przez innych pracowników.
Z drugiej strony jednak małe projekty posiadają z reguły niewielką liczbę zadań,
które można bez obaw rozpisać na najbardziej podstawowe zadania i dzięki temu
stworzyć sieć powiązań o dużej szczegółowości, co na pewno wpłynie na klarowne
przedstawienie ścieżek realizacji projektu.
Oszacowanie czasu trwania czynności i planowanie terminów
Przy sporządzaniu harmonogramu i planu projektu należy określić czas trwania
każdej czynności. Przy szacowaniu wymaganych terminów trzeba wziąć pod
uwagę nie tylko opis danej pracy ale także posiadane zasoby do jej realizacji. Czas
wykonania zależy również od poziomu kwalifikacji i doświadczenia osób zatrudnionych
przy projekcie. Na skrócenie czasu pracy czasami może wpłynąć zwiększenie
zasobów, należy jednak pamiętać, że takie rozwiązanie osiąga swój optymalny
punkt, po którym zwiększenie, np. liczby zatrudnionych ludzi nie wpłynie
na skrócenie czasu realizacji określonej czynności 146 .
Do czasu realizacji należy również doliczyć tak zwany czas oczekiwania. Nie
zawsze bowiem określone akcje wywołują natychmiastowe reakcje. W wielu projektach
z takich dziedzin jak, np. biotechnologia czy budownictwo, szacowanie
czasu trwania projektu tylko na podstawie czasu potrzebnego na realizację określonych
zadań, pomijając czas oczekiwania na reakcję i rezultaty (np. wyniki doświadczenia),
z góry skazywałoby projekt na porażkę.
Ważne, aby do procesu planowania wymaganego czasu realizacji czynności
zostały zaangażowane osoby, które mają już doświadczenie w wykonywaniu prac
ujętych w projekcie oraz osoby, które zostały wyznaczone do koordynowania określonych
części projektu. Pomocne może być również wykorzystanie informacji
145 Tamże, s. 102-107.
146 Tamże, s. 108.
106