Diskurtso kooperatiboak langile-kolektiboan ... - Euskara

Atal enpirikoa
Lehen hurbilpena
Agian, batzar nagusiak zein, kontseilutxoak beste era baten egin
behar dira. Organoetatik igortzen den informazioa ondo aukeratua
eta prozesatua izan behar da. Informazio bolumenak ez du
komunikazioa bermatzen.
“Kontseilu sozialean hobetu dugu apur bat. Orain
ez da bakarrik akta irakurtzen” (Abenduak 17)
“Si no puedes influir en las asambleas o
reuniones pues no te quedas. Igual hay que hacer
las asambleas y consejillos de otra forma”
(abenduak 3)
Lanpostuko partehartzeari dagokionean ere, eztabaida hor dago.
Zer nahi dugu “sinfonia edo jazz”. Sinfoniak, agindutakoa eta
orden baten barruan lan egitea esan nahiko luke. Jazzak aldiz
autonomia irudikatzen du. Bakoitzak badaki ze nota eta noiz jo
behar duen ez dago norbaitek esateko zain.
“Los jefes están porque tienen que estar, porque
no funcionan. Cada vez hay más jefes. Creo que
falta que te oferten maneras de participar. Se
reuniran, hay estructura pero sin utilizar bien.
Las cooperativas que tienen menos jefes
funcionan mejor, donde la participación es más
evidente” (Abenduak 3)
Diskurtso honek lanerako autonomia gehiago aldarrikatzen du.
Estruktura txikitu eta norberak ardurak hartzea ekarriko luke
antolaketa eredu berri horrek.
Gizartearekiko ardura
“Niretzako jefe gehiegi dago, batek esaten dizu,
gero besteak… jefeak esaten badizu, zapatuan
lanera! Kabreatuta zatoz, zure ardura dela
sentitzen baduzu gustorago zatoz.” (maiatzak 20)
Arrasateko Kooperatiba Esperientzia gizartea eraldatzeko
bokazioz jaio zen. Gaur egun ere gizartean eragiteko eta gizarte
justuago baten alde egiteko mekanismoak hor daude baina agian
beharrak aldatu dira. Gaur egungo beharrak identifikatu eta
horiei erantzutea etenik gabeko lana izan beharko litzateke.
Garaian garaiko premiei erantzutea helmuga eta “izateko arrazoi”
izan beharko litzateke gaur egungo kooperatibagintzarentzat.
“Que es transformar? Lagun aro, el banco, las
escuela… esos son instrumentos. Los problemas de
verdad son las drogas, la emigración…” (otsailak
4)
245