Deuteronomio - Free Bible Commentary

na ang pagtawag kay Abraham (cf. Genesis 12:1-3) ay kinapapalooban ng mga Hentil (cf.
Genesis 12:3; Exodo 19:5).
2. Sa OT, ang mga kaaway of ng bayan ng Diyos ay ang mga nakapalibot na bansa ng
Sinaunang Near East, ngunit sa NT sila ay pinalawaka sa lahat ng di-nananampalataya,
laban sa Diyos, na bayang pinapalakas ni Satanas. Ang digmaan ay kumilos mula isang
heograpiko, pang-relihiyong pag-aaway sa isang pandaigdig, pangsanlibutang pag-aaway
(cf. Colosas).
3. Ang pangako ng isang lupain na sa lubhang mahalaga sa OT (ang Patriyarkong mga
pangako ng Genesis, cf. Genesis 12:7; 13:15; 15:7,15; 17:8) ngayon ay naging buong
mundo. Ang Bagong Herusalem ay dumating sa isang muling linikhang mundo, hindi
lamang o natatangi sa Near East (cf. Pahayag 21-22).
4. Ang ilan pang ibang ang mga halimbawa ng pangpropesiyang kaisipan sa OT na pinalawak
ay:
a. ang binhi ni Abraham na ngayon tinuli sa Espiritu (cf. Roma 2:28-29)
b. ang kasunduang bayan ngayon ay insinama ang mga Hentil (cf. Osea 1:10; 2:23, sinipi
sa Roma 9:24-26; gayundin sa Levitico 26:12; Exodo 29:45, sinipi sa II Corinto 6:16-
18 at Exodo 19:5; Deuteronomio 14:2, sinipi sa Tito 2:14)
c. ang templo ngayon ay si Hesus (cf. Mateo 26:61; 27:40; Juan 2:19-21) at sa
pamamagitan ng Niya ang lokal na iglesiya (cf. I Corinto 3:16) o ang indibidwal na
mananampalataya (cf. I Corinto 6:19)
d. kahit na ang Israel at kanyang pangkatangiang paglalarawan sa mga parirala sa OT,
ngayon ay tumukoy sa ang buong bayan ng Diyos (i.e.,“Israel,” cf. Roma 9:6; Galacia
6:16, i.e.,“kaharian ng mga saserdote,” cf. I Pedro 2:5, 9-10; Pahayag 1:6)
Ang propesiyang huwaran ay natupad, pinalawak, expanded, at ngayon ay mas naibibilang. Si
Hesus at ang mga manunulat na Apostol ay hindi nagpahayag ng huling-panahon sa katulad paraan na
gaya ng mga propeta sa OT (cf. Martin Wyngaarden, The Future of The Kingdom in Prophecy and
Fulfillment). Ang mga makabagong tagapagsalin na nagtangkang gumawa ng literal na huwaran sa
OT o normatibo ay binaluktot ang Pahayag sa isang napaka maka-Hudyong aklat at pinilit ang
kahulugan sa lumugso, di-maliwanag na mga parirala nina Hesus at Pablo! Ang mga manunulat ng
NT ay hindi sinasalungat ang mga propeta ng OT, ngunit ipinapakita ang kanilang pangwakas na
kahihinatnan ng lahat. Walang isinaayos, na lohikong sistema ang eskatolohiya nina Hesus o
Pablo. Ang kanilang layunin una sa lahat ay pagkatubusan o pastoral.
Gayunman, kahit na sa loob na NT ay may pag-igting. Walang malinaw na pagsasaayos ng mga
eskatolohikong pangyayari. Sa maraming mga paraan ang Pahayag ay nakakagulat na gumagamit ng
mga mga pagkabanggit sa OT sa paglalarawan ng katapusan sa halip na ang mga katuruan ni Hesus
(cf. Mateo 24; Marcos 13)! Sinusundan nito ang pampanitikang dyanra na sinimula sa pamamagitan
nina Ezekiel, Daniel, at Zechariah, ngunit lumago sa yugto na nasa pagitan ng OT at NT (pang-
Hudyong apokaliptikong panitikan). Ito ay maaaring paraan ni Juan sa pag-uugnay ng Luma at
Bagong mga Kasunduan. Ito ay nagpapakita ng napakatanda nang huwaran ng paghihimagsik ng tao
at pangako ng Diyos sa katubusan! Ngunit kailangan itong itala na bagaman ang Pahayag ay
gumagamit ng wika, mga tao at pangyayari sa OT, ito ay muling ipinaliwanag sa kanila sa liwanag ng
unang-siglong Roma (cf. Pahayag 1:7).
PANGALAWANG PAG-IGTING (monoteismo laban sa isang piniling bayan)
Ang biblikal pagbibigay-diin ay nasa isang personal, espiritwal, manlilikha-manunubos, na Diyos
(cf. Exodo 8:10; Isaias 44:24; 45:5-7,14,18,21-22; 46:9; Jeremias 10:6-7). Ang natatangi sa OT sa
kanyang sariling panahon ay ang kanyang monoteismo. Ang lahat ng mga nakapalibot na bansa ay
may maraming diyos. Ang kaisahan ng Diyos ay ang puso ng kapahayagan sa OT (cf. Deuteronomio
6:4). Ang paglikha ay isang yugto para sa ang layunin ng pakikipag-ugnaya sa pagitan ng Diyos at
sangkatauhan, na linikha sa Kanyang larawan at wangis (cf. Genesis1:26-27). Gayunman, ang
sangkatauhan ay naghimagsik, nagkasala laban sa pag-ibig, pamumuno at layunin ng Diyos (cf.
79