Deuteronomio - Free Bible Commentary

sinasadyang kasalanan, kung sa gayon, ang mga kasalanan na nagawa sa pamamagitan ng
pagkakamali o mga kasalanan na nagawa na hindi natataman ang tiyak na pagkilos ay
makasalanan (tingnan ang Melgrom, 1991, 228-29). Gayunman, ang salita ‘di-sinasadya’
ay nangangahulugang talagang ‘sa kamalian’ (ang vb. ay nangangahulugang gawin sa
kamalian, maligaw). Kahit na ito ay maaaring gayundin mangahulugang ang pagkakamali
ay di-sinasadya o di kinusa (tingnan ang e.g. Mga Bilang 35:11,15,22-23; Josue 20:39), ito
ay hindi kinakailangang mangyari (tingnan ang I Samuel 26:21; Ecclesiastes 5:6)” (p. 94).
TEKSTO SA NASB (BINAGO): 4:44-49
44 At ito ang kautusang sinalaysay ni Moises sa harap ng mga anak ni Israel: 45 Ito ang mga
patotoo, at ang mga palatuntunan, at ang mga kahatulan, na sinalita ni Moises sa mga anak ni
Israel, nang sila'y lumabas sa Ehipto; 46 Sa dako pa roon ng Jordan, sa libis na nasa tapat ng
Beth-peor, sa lupain ni Sehon na hari ng mga Amorrheo na tumatahan sa Hesbon, na siyang
sinaktan ni Moises at ng mga anak ni Israel, nang sila'y umalis sa Ehipto; 47 At kanilang sinakop
ang kaniyang lupain na pinakaari, at ang lupain ni Og na hari sa Basan, ang dalawang hari ng
mga Amorrheo, na nangasa dako pa roon ng Jordan sa dakong sinisikatan ng araw; 48 Mula sa
Aroer na nasa hangganan ng libis ng Arnon, hanggang sa bundok ng Sion (na siya ring
Hermon), 49 At ang buong Araba sa dako roon ng Jordan sa dakong silanganan, hanggang sa
dagat ng Araba sa ibaba ng gulod ng Pisga.
4:44-45 “Kautusan. . .patotoo. . .palatuntunan. . .kahatulan” Tingnan ang Natatanging Paksa sa 4:1.
4:45 “Ito ang mga patotoo” Ito ay mga salita ng taga-awit na ginamit upang ilarawan ang Torah, o ang
Kautusan ng Diyos. Ang salitang “Torah” ay nangangahulugang “mga katuruan” ng Diyos. Ang Kautusan
ay hindi ibinigay bilang isang kabigatan na sisira sa tao. Ang pasalitang mga tradisyon na lumago sa sa
palibot ng Kautusan ay ginawang itong dakilang kabigatan. Ang OT ay hindi hihigi sa pag-ibig, sarilingkapahayagan
ngDiyos sa gitna ng pantaong kamangmangan. Ang OT Kautusan ay nagtuturo sa
kalubhaan ng kasalanan, ang kahinaan ng sangkatauhan, at ang pangangailangan para sa isang tagapagligtas,
ngunit ito ay ibinigay sa pag-ibig (cf. Mga Awit 19:7-9).
“na sinalita ni Moises sa mga anak ni Israel, nang sila'y lumabas sa Ehipto” Moises ay
nagpatuloy sa Sampung Utos para sa ang pangalawang pagkakataon dito. Ngunit ang bayan na
nakakarinig nito ay tanging mga anak ang unang pagkakataon na sila ay pinagkalooban sa Exodo 20 sa
Bundok ng Sinai. Muli niya isinasalaysay ito. Ginagawa ito ni Moises para sa ang mga anak ng Israel na
inaasahan niyaong maging ama na gagawin ito sa kanyang tahanan. Bawat salin-lahi ay mayroong
ipapahayag sa bagong salin-lahi patungkol sa ang kalooban ng Diyos para sa kanilang buhay.
4:46-49 Ang mga talatang ito ay isang pang-kasaysayan buod ng dalawang mga tagumpay. Ang dahilan
kung bakit hinayaan ng Diyos ang dalawang mga tagumpay sa silangang panig ng Jordan ay kahalintulad
sa konsepto ng unang mga bunga. Ang unang mga bunga sa Judaismo ay kaunti ng inani upang
patunayan na ang Diyos ay matapat at ang buong ani ay darating. Ang pagkatalo ng dalawang
Amorrheong hari sa silangang panig ng Jordan ay nagsabi sa Israel, “Iniibig Ko kayo. Ipinapangako
Kong ipagkakaloob sa inyo ang lupain. Alam niyo ang kahulugan nito. Magtiwala at sumunod sa akin
at ibibigay ko ang kapahingahan.”
Ito ay na namang maikling buod na pahayag ng karanasan ng srael ang dulo ng yugto ng
paglalagalag sa ilang sa Moab.
87