Deuteronomio - Free Bible Commentary

Ang normal na inaasahang pagkakayos ng salita ay PANDIWA, PANGHALIP, SIMUNO
(may kasamang panuri), LAYON (may kasamang panuri). Ang pangunahing walang
lambot na PANDIWA ay ang Qal, GANAP, PANLALAKE, PANG-ISAHAN na anyo. Ito ang
paraan ng Hebreo at Aramaic na mga leksiko ay inayos. Ang mga PANDIWA ay binago
ang tono upang ipakita
1. bilang—Pang-isahan, pangmaramihan, dalawahan
1. kasarian—Panlalake at pambabae (walang neutral)
2. panagano—indikatibo, pasakali, pautos (sa pamamagitan ng analohiya sa modernong
kanluraning mga wika, ang relasyon sa aksyon ng realidad)
3. pamanahon (aspekto)
a. GANAP, na nagpapakita ng natapos, sa pakahulugan ng pasimula,
nagpapatuloy, ay nagtatapos ng isang aksyon, Madalas ang anyong ito ay
ginamit sa nakalipas na aksyon, ang isang bagay na nangyari. J. Wash Watts,
A Survey of Syntax in the Hebrew Old Testament, ay nagsasabi “Ang nagiisang
kabuuan ay inilarawan ng isang GANAP ay itinuturing ring tiyak. Ang
DI-GANAP ay maaring maglarawan g isang estado bilang posible o ninais, o
inaasahan, ngunit ang GANAP ay tinitgina ito bilang aktwal, tunay,a t tiyak”
(p. 36).
S. R. Driver, A Treatise on the Use of the Tenses in Hebrew, ay inilarawan
ito bilang: “Ang GANAP ay ginagamit upang tukuyin ang mga aksyon sa
pagkakamit ng yaong mga nakalatag sa hinaharap, ngunit itinuturing bilang
nakadepende sa di-nababagong detereminasyon ng kagustuhan na maaring
sabihin na aktwal na nangyari na: kaya ang resolusyon, o kautusan, lalo na
ang sa Isang Banal, ay madalas na inihayag sa GANAP na pamanahon” (p. 17,
e.g.,, ang makapropetang GANAP).
Si Robert B. Chisholm, Jr. Mula sa Exegesis to Exposition, ipinaliwanag
ang pandiwang ito sa ganitong paraan:
“. . .tinitignan ang sitwasyon mula sa labas, bilang kabuuan. Bilang
ganyan ito ay nagpapahayag ng isang simpleng katotohanan, maging ito man
ay isang aksyon o estado (kasama na ang estado ng pagkatao o isipan).
Kapag ginamit bilang mga aksyon, madalas na tinitignan nito ang aksyon
bilang kompleto mula sa retorikal na punto ng nagsasalita o nagsasalaysay
(maging ito o ito ay hindi kompleto sa katotohanan o realidad ay hindi ang
punto). Ang GANAP ay maaring tumukoy sa isang aksyon/estado ng
nakalipas, pangkasalukutan o panghinaharap. Bilang pagpuna sa itaas,
panahong saklaw, na nakakaimpluwesnya kung paano ang isa ay isinasalin
ang GANAP patungo sa pamanahong-naaangkop na wika gaya ng Englis, ay
dapat na madetermina mula sa konteksto” (p. 86).
b. DI-GANAP, na nagpapakita ng isang aksyon na nasa progreso (di-kompleto,
paulit-ulit, nagpapatuloy, o walang-katiyakan), madalas ay paggalaw tungo
sa isang tunguhin. Madalas ang anyong ito ay ginamit sa Pangkasalukuyan at
Panghinaharap na aksyon. J. Wash Watts, A Survey of Syntax in the Hebreo
Old Testament, says “Lahat ng DI-GANAP ay kumakatawan sa di-kompletong
mga estado. Sila ay alinmang paulit-ulit o nagbabago o walang katiyakan.
Sa ibang salita, o bahaging nahubog, o bahagyang may katiyakan. Sa lahat
ng mga kaso silay ay bahagya sa ilang pakahulugan, i.e., di-kompleto” (p.
55).
Si Robert B. Chisholm, Jr. From Exegesis to Exposition, ay nagsasabi na
iv