Deuteronomio - Free Bible Commentary

mga mga kaharian na hindi nagdudulot ng sakuna kahit na ang kanilang hari ay hindi pinahintulutan ang
Israel na tumawid. Ito ay katulad na alok (cf. v. 29) na ginawa ni Moises sa Edom (cf. 6).
“hindi ako liliko maging sa kanan ni sa kaliwa” Pansining si Moises ay nagsasalita sa isang
pangkalahatang kaunawaan. Ang maraming maling kaunawaan sa Bibliya ay maaaring iugnay sa
kawalan ng pangkalahatang kalikasan ng mga biblikal na kapahayagan laban sa pansariling pagtuon ng
makabagong, mga kanluraning lipunan. Ang mga karapatan at mga pribilehiyo ng tao ay nagpapadilim
ng panglipunang kalahatan ng OT.
Ang parirala ay nakabatay sa OT kataga ng biblikal na pananampalataya bilang isang daan o paraan
(e.g., Mga Awit 119:105). Ang kalooban ng Diyos ay maliwanag ang tanda. Ang konseptong ito ay
literal dito (i.e., isang lansangan). Samakatuwid, ang pariralang, “lumiko sa kanan o kaliwa” ay literal.
Kadalasan itong ginamit na patalinghaga para sa espiritwal na buhay (e.g., Mga Bilang 20:17; 22:26;
Deuteronomio 5:32; 17:11,20; 28:14; Josue 1:7; 23:6; I Mga Hari 22:2).
2:30 “sapagka't pinapagmatigas ng PANGINOON mong Dios ang kaniyang diwa, at pinapagmatigas
ang kaniyang puso” Ang unang PANDIWA (BDB 904, KB 1151, Hiphil GANAP) ay nangangahulugang
“maging matigas” sa kaunawaan ng katigasan ng ulo o kasutilan:
1. ang Qal DI-GANAP ay ginamit sa 1:17; 15:18
2. ang Hiphil ay ginamit sa Exodo 7:3; 13:15 sa kaugnayan nito sa pagpapatigas ng Diyos sa puso
ni Faraon bago ang exodo
3. ang Hiphil ay ginamit sa Deuteronomio 10:16 sa pagbibigay babala ni YHWH sa mga Israelita na
huwag maging matigas ang kanilang puso o huwag maging sutil
Ang bilang 2 ay isang kahalintulad sa kontekstong ito ng maka-Diyos na pagpapatigas ng puso ni Sehon
(i.e., kalooban).
Ang pangalawang PANDIWA (BDB 54, KB 69, Piel GANAP) ay nangangahulugang “maging malakas.”
Ito ay karaniwang ginamit sa isang paayong kaunawaan (cf. Deuteronomio 3:28; 31:6,7,23), ngunit dito ito
ay ginamit na kahalintulad sa “matigas na ulo” (cf. Deuteronomio 15:7; II Cronica 36:13).
Ito ay katulad ng nangyari kay Faraon: (1) pinatigas ng Diyos ang kanyang puso (cf. Exodo 7:3;
9:12; 10:1,20,27; 11:10; 14:4,8,17) o (2) pinatigas ng Faraon ang kanyang sariling puso (cf. Exodo 8:15,32;
9:34). Ang mga talatang ito ay nagpapakita ng kapangyarihan ng Diyos at ang pinagkaloob ng Diyos na
malayang pagpili ng sangkatauhan. Ang konteksto ay nagpapahiwatig na sina Faraon (in Exodo) at
Sehon (sa Deuteronomio) ay may malayang pagpili o bakit kinuha ni Moises ang panahon na mag-alok
ng isang pangkapayapaang panimula sa kanila Ang kahihinatnan ay ang Diyos ang nakapangyayari sa
lahat ng mga bagay. Ang Diyos ang nag-ayos ng mga pangyayari, ngunit sila ay tumanggi (tingnan ang
Hard Sayings of the Bible, pp. 142-143). Ang Roma 9 at 10 ay nagpapakita ng katulad kabalintunaan.
Ang kabanata 9 ay tumutuon sa kapangyarihan ng Diyos habang ang kabanata 10 ay mayroong
maraming pangkalahating pag-aalok (cf. v. 4, “bawat-isa”; vv. 11,13, “sinuman”; v. 12, “lahat”[na
dalawang beses]). Tingnan ang mga Natatanging Paksa sa ibaba.
NATATANGING PAKSA: ANG PAGPAPATIGAS NG PANGINOON
Ang tila kabalintunaang ito ay naging ang teolohikong di-pagkakasundo sa pagitan ng
magkalabang mga teolohikong sistema:
1. Ang kapangyarihan ng Diyos laban sa malayang pagpili ng tao
2. Si Augustino laban kay Pelagio
3. Si Calvin laban sa Arminio
Para sa akin, kapwa ay mga biblikal na mga katotohanan. Ang kapwa mga biblikal ng mga
katotohanan ay kailangang tanganan sa isang teolohikong pag-igting. Ang konsepto of “kasunduan”
ay siyang tumatangan sa kanilang magkasama. Ang Diyos ay palaging nauuna, nagtatakda ng agenda,
at tumatawak sa nalugmok na sangkatauhan, (e.g., Juan 6:44,65), ngunit tayo ay may pananagutan sa
ating mga pagpili (e.g., Juan 1:12; 3:16). Ang pananagutan ng tao at ang mga kahihinatnan nito ay
50