Deuteronomio - Free Bible Commentary

makaPablong parirala na, “alipin ng Diyos.” Ang konsepto ng OT tagapaglingkod ay lubhang
napakahalaga. Sa OT ang eleksyon o paglilingkod ay tuparin ang layunin Diyos, hindi talaga sa
kaligtasan. Si Cyrus ay tinawag na “pinahiran ng Diyos” (cf. Isaias 45:1) at Assyria ay tinawag na “ang
tngkod ng Kanyang galit” (cf. Isaias 10:5). Ang malulupit na bansang ito at paganong hari ay tugma sa
plano ng Diyos ngunit hindi espiritwal na kaugnay sa Kanya. Ang mga terminong “eleksyon” at “pinili”
ay may espiritwal na konotasyon lamang sa NT.
“ay namatay roon sa lupain ng Moab ayon sa salita ng Panginoon” Ang literal na Hebreo dito ay
“sa pamamagitan ng bibig ng Panginoon,” (BDB 804), na tila isang metapora para sa salita ng Diyos (cf.
Genesis 41:40; 45:21; Exodo 17:1; 38:21; Bilang 3:16,39).
Gayunpaman, ang mga rabi ay nagsabi na ito ang “halik ng Diyos.” Sinasabi nila na ang Diyos ay
hinalikan si Moses sa bibig at kinuha ang kanyang hininga. Ito ay napakapareho sa ating kultural na
idyoma na “ang halik ng kamatayan.” Kung magkagayon, ito ay napakagandang tala ng balanse sa
pagitan ng katarungan at awa ng Diyos sa buhay ni Moses.
34:6 “At Kaniyang inilibing siya sa libis sa lupain ng Moab” Ang “Siya” ay nagpapahiwatig na ang
Diyos Mismo. Ito ay higit na kagaya ng sa Genesis 7:16, kung saan ang Diyos ay isinara ang pintuan ng
arko. Isang dahilan para sa paglilibing ng Diyos kay Moses mismo ng Kanyang sarili ay dahil ang Diyos
ay kinuha lahat ng mga sinaunang mga lugar at mga artipakto na maaring sambahin sa halip na Siya.
Pansinin na si Moses ay hindi inilibing sa Bundok Nebo mismo ngunit sa ibaba sa may lambak. Ang
kakaibang NT pasahe sa Jude 9 ay may kinalaman sa talang ito, ngunit kung paano ito ay walang
kinalaman ay hindi malinaw. Ang Jude 9 ay tila nagsipi ng dagdag-kanonikal na aklat kilala bilang ang
The Assumption of Moses. Ang eksaktong layunin para sa demonyo na hingin ang katawan ni Moses ay
walang katiyakan.
“nguni't sinomang tao ay hindi nakaaalam ng libingan niya hanggang sa araw na ito” Ito ay
halatang gawa ng kalaunang patnugot. Marami ang nagsasabi na si Moses ay hindi maaring naisulat ang
huling kabanata na ito na may kinalaman sa kanyang kamatayan. Si Rashi ay nagsasabi na si Josue ang
nagsulat patungkol sa kamatayan ni Moses, habang si IV Esdras ay nagsasabi na si Moses ang nagsulat sa
kanyang sariling kamatayan. Ako ay naniniwala sa Mosaik na pagkamay-akda ng Torah, ngunit hindi ito
nag-aalis sa ilang mga patnugutang mga komento na gaya nito na lumilitaw paminsan minsan. Ang
pagkakapareho ng Hebreo sa pagitan ng Pentateuch at ang aklat ng Josue ay tila nagpapahiwatig na si
Josue ay mayroon ngang bahagi sa mga ala-alang mga kasulatan ni Moses. Gayunpaman, ang mahalagang
lugar ng Ezra sa rabinikal na Judaismo bilang patnugot ng kabuuang OT ay isa ring posibilidad.
34:7 “At si Moises ay may isang daan at dalawang pung taong gulang nang siya'y mamatay” Ang
isandaan at dalampung taong pagitan ay nahubog sa sermon ni Stephen sa Gawa 7:23ff tungo sa isang
tatluhang bahagi ng apatnapung taon bawat isa: (1) apatnapung taon sa edukasyonal na sistema sa Ehipto;
(2) apatnapung taon sa pinaka desyerto kung saan ay kalaunang mangunguna sa mga anak ng Israel; at (3)
apatnapung taon sa paglalagalag sa ilang na periyod. D. L. Moody ay nagsabi, “Sa loob ng 40 mga taon si
Moses ay inakala na siya ay sino na. Sa 40 na mga taon siya ay nag-akala na siya ay balewala. Sa 40 mga
taon natagpuan niya kung ano ang magagawa ng Diyos sa isang balewala.”
34:7 “ang kaniyang mata'y hindi lumabo, ni ang kaniyang talagang lakas ay humina” Ito ay tila
tumutukoy sa kalusugan ni Moses, habang Deutronomio 31:2 ay tila isang dahilan ibingay kay Moses
kung bakit siya ay hindi makakapasok sa Lupang Pangako (na siya ay lubhang mahina at matanda). Hindi
ito isang pagsasalungat, ngunit isang mas higit na pagtatangka ni Moses bigyan paliwanag ang kanyang
kasalanan sa pamamagitan ng alinmang sa pagsisisi sa mga tao o sa kanyang edad o sa iba pang mga
sanhi.
395