International Teacher Education Conference 2014 1

International Teacher Education Conference 2014
Akran Öğretim Modelinin Voleybol Becerilerini Öğrenmeye Etkisi
Süleyman Munusturlar a Aylin Çelen b A.Dilşad Mirzeoğlu c *
ª Abant İzzet Baysal Üniversitesi
b Abant İzzet Baysal Üniversitesi
c Abant İzzet Baysal Üniversitesi
Abstract
The aim of this study was to determine the effect of peer teaching model that was applied by the lower and
higher skilled student teachers in volleyball and in teaching proficiency on performance in volleyball skills of
the students. The quasi-experimental design (pre-post without control group) model was used in this study. The
study involved twenty two first and second grade students who took volleyball course at AIBU, The School of
Physical Education and Sport during the educational year 2012-2013. 11 students from third class (experimental
group I) and 11 students from first and second classes (experimental group II) participated in this study. The
forearm pass, tennis serve and spike observation forms and AHHPERD tests which included forearm and serve
tests developed by Barlett and et. all. (1991) and spike test developed by Stanley (1967) were used to collect the
data. The Kappa analysis, Wilcoxon Signed Rank Test and Mann Whitney U test were used to analyze the data.
The significance level was taken 0.05 in this study. The results revealed that there were significant differences
between pre and post test scores of the students who were taken volleyball course by both novice and
experienced student teachers. On the other hand, the comparison of the two groups’ achivement scores in
AAHPERD tests (forearm pass, tenis serve and spike) was showed that no significant difference between the
two groups. In addition, no significant difference was found on the volleyball skills’ achivement scores that
were taken by using observation forms between both groups.
Keywords. Peer teaching, volleyball, physical education.
GİRİŞ
Etkili beden eğitimi derslerinin nasıl olması gerektiği ile ilgili son yıllarda pek çok araştırma yapılmış, konu
ile ilgili farklı görüş ve öneriler sunulmuştur. Yapılan bu çalışmaların sonunda etkili beden eğitimi dersleri için
beden eğitimi öğretmenlerinin öğrenme-öğretme ortamlarında her öğrencinin farklı öğrenme taleplerini
karşılayacak şekilde derslerini desenlemeleri gerektiği ortak görüş olarak kabul edilmiştir. Bunu
gerçekleştirebilmek için de, beden eğitimi öğretmenlerinin öğrencilerinin tüm özelliklerini geliştirebilecekleri
uygun öğretim stratejileri ve modelleri kullanarak (Cervantes, Lieberman, Magnesiove Wood, 2013; Metzler,
2005) ve öğrenci merkezli öğretim yaklaşımları ile öğretimi daha etkili hale getirebilecekleri pek çok
araştırmada rapor edilmiştir.
Metzler (2005)’e göre beden eğitimi öğretiminde kullanılan sekiz model vardır. Bunlardan biride akran
öğretim modelidir.Akran öğretim modeli öğretmenin rehberliğinde, eğitim almış yetenekli bir öğrencinin aynı
sınıf düzeyinde bulunan bir ya da birkaç öğrenciye bir kavramı ya da bir beceriyi öğrettikleri bir süreçtir
(Doğanay,2007). Akran öğretiminin başarısı yaş, öğrenici ve öğretici öğrencilerin yetenek düzeyi, öğrencilerin
işbirliğine olan motivasyon düzeyleri, görevin doğası, işbirliğine kurumsal ve kültürel destek gibi pek çok
faktöre bağlıdır (Hogan ve Tutge, 1999). Ancak bunlar arasındaki en önemli faktör akranlar arasındaki iletişim
ve öğrencinin yeterliğidir. Eğer öğrenici olan öğrenciler daha yeterli öğretici öğrenci ile çalışıyorlarsa, genellikle
daha yüksek kazançlar elde ederken, eşit ya da daha alt seviyede yeterliği olan öğretici öğrenci ile çalışıyorlarsa
daha az seviyede kazanım elde etmektedirler (Hogan ve Tutge, 1999).
Beden eğitimi derslerinde konu ile ilgili yapılan çalışma sonuçlarına göre akran öğretimi öğrencilerde
istenilen motor beceri düzeyinde artışa neden olurken (Houston-Wilson ve diğ., 1997; Ayvazo ve Ward, 2009;
Iserbyt ve diğ., 2011), özellikle engelli öğrencilerdeki fiziksel etkinlik düzeyini arttırmaya (Lieberman, 1996),
öğrenci katılımını ve sosyal etkileşimi geliştirmeye ve başkalarına güven duyma alışkanlığı kazandırmaya
(Lund,1997; Iserbyt ve diğ. 2011), sorumluluk özelliğini geliştirmeye (Ayvazo ve Ward, 2009), orta ve yüksek
seviyede engeli bulunan öğrencilerde olumlu akademik öğrenme zamanına da etkili olduğu (Webster, 1987)
Email address: suleyman.munusturlar@gmail.com , aylin_celen@hotmail.com , belcesu@yahoo.com
918