Minority v subsytéme kultúry

4. pełnego uczestnictwa w życiu publicznym, społecznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym oraz rekreacji i turystyceodpowiednio do swych zainteresowań i potrzeb.Przystosowanie pionu pobytowego hotelu dla potrzeb gości niepełnosprawnychDo pionu pobytowego w hotelu zalicza się: węzeł wejściowy z recepcją, zespoły handlowo-obsługowe oraz jednostkimieszkalne. Z punktu widzenia potrzeb gości niepełnosprawnych jest to jeden z najważniejszych pionów obsługowych. Węzełwejściowy do hotelu powinien być odpowiednio zaakcentowany, uformowany w sposób logiczny, pozbawiony jakichkolwiekbarier technicznych oraz ogólnodostępnych przez całą dobę. Drzwi powinny otwierać się na zewnątrz, gdyż drzwi obrotowe czywahadłowe stanowią barierę techniczną trudną do pokonania przez osobę poruszającą się na wózku 395 . Należy unikać wysokichwycieraczek przed wejściem, jak również w przedsionku, gdyż ich nadmierna wysokość może stanowić istotną przeszkodę. Dojazddo recepcji powinien być widoczny i czytelny. Obniżone stanowisko recepcyjne powinno umożliwiać podjazd od frontu oraz,zapewniając prywatność i kameralność, obsługę niepełnosprawnych gości. Stacjonarny, ogólnodostępny, wewnętrzny telefoni wszelkie punkty handlowo-obsługowe powinny być również odpowiednio przystosowane do potrzeb tej grupy użytkowników.Zaleca się instalowanie specjalnych aparatów dla gości niedosłyszących. W holach hotelowych bardzo istotne jest zapewnienieniezbędnej powierzchni manewrowej dla wózków, szczególnie przy stanowiskach obsługi i wydzielonych aneksach.W obiektach hotelowych przyjmuje się jako rozwiązanie standardowe zastosowanie dźwigów osobowych jako głównegośrodka komunikacji pionowej. Klatki schodowe traktuje się jako ciągi ewakuacyjne i służbowe. W hotelach, w których nie mawind, stosuje się inne urządzenia umożliwiające pokonywanie poziomów takie jak: platformy schodowe, krzesełka schodowe,dźwigi platformowe czy pojazdy gąsienicowe 396 .Jednostki mieszkalne przystosowane do potrzeb gości niepełnosprawnych powinny być lokalizowane w dogodnych miejscachuwzględniając łatwy i pozbawiony barier technicznych dojazd, szybką obsługę i ewakuację. Niedopuszczalne są elementybudowlane, które ze względu na swoją formę lub sposób użytkowania w pewnym stopniu utrudniają czy wręcz uniemożliwiająswobodę przemieszczania się w pionie i poziomie osobom o ograniczonej sprawności fizycznej 397 .Przystosowana jednostka powinna posiadać zwiększoną powierzchnię mieszkalną, która umożliwi swobodne i wygodneporuszanie się niepełnosprawnych gości. Aranżacja powinna mieć charakter uniwersalny dostosowany do zróżnicowanegostopnia dysfunkcji potencjalnych gości, a także umożliwić gestorowi wynajem jednostki sprawnemu gościowi, na którego toprzystosowanie nie powinno negatywnie wpływać. Meble związane z wypoczynkiem dziennym to przede wszystkim fotele,leżanki, kanapy. Meble te powinny umożliwiać łatwy transfer z wózka inwalidzkiego i odwrotnie. Stoliki okolicznościowe niepowinny być z przeźroczystego tworzywa sztucznego z uwagi na ich trudną zauważalność. Osprzęt instalacji elektrycznej orazwszelkie okucia zamkowe i okienne powinny uwzględniać możliwości zasięgu osób niepełnosprawnych. Drzwi balkonowez reguły posiadają progi, do pokonania których stosuje się specjalne ruchome nakładki niwelujące tę barierę techniczną. Podziałokien i drzwi balkonowych powinien uwzględniać poziom płaszczyzny oraz kąt swobodnego widzenia osoby siedzącej.Hotelowe węzły higieniczno-sanitarne przystosowane do potrzeb gości niepełnosprawnych dzielą się na 398 :– sprzężone z jednostkami mieszkalnymi, przeznaczonymi dla jej mieszkańców,– ogólnodostępne, umiejscowione przy pionach: gastronomicznym, wielofunkcyjnym i rekreacyjnym, działające jako wydzieloneprzy zespołach sanitarnych, obsługujące piony obsługowe hotelu,– służbowe, występujące przy zespołach szatniowo-sanitarnych lub w rejonie stanowisk pracy w zakładach pracy chronionej.395 BŁĄDEK, Z. Hotele bez barier. Poznań: Wydawnictwo Albus, 2003, s. 49.396 Ibidem, s. 57.397 JARANOWSKA, K. Ośrodki rehabilitacyjno-wypoczynkowe dla osób niepełnosprawnych. Warszawa: Centrum Naukowo-Badawcze Spółdzielczości Inwalidów,1990, s. 6.398 BŁĄDEK, Z. Hotele bez barier. Poznań: Wydawnictwo Albus, 2003, s. 79.206