Verslag - NG Kerk in Oos-Kaapland

ook kennis geneem van die Gereformeerde Kerk van Suid-Afrika en die Marriage Alliance of South Africa se
standpunt.
Die taakspan het ook kennis geneem van twee ander Suid-Afrikaanse kerke wat tot op datum ernstige
aandag aan die saak van homoseksualiteit gegee het, naamlik die Metodiste Kerk en die Verenigde
Presbiteriaanse Kerk. Albei hierdie kerke het gekies om n gespreksbenadering te volg in plaas daarvan om
die sake waaroor daar ernstige meningsverskil bestaan, op die spits te dryf. Gespreksdokumente waarin die
verskillende aspekte van die problematiek uiteengesit word, is so wyd as moontlik in die twee kerke
beskikbaar gestel met die oog daarop om met die verloop van tyd n groter mate van konsensus te ontwikkel.
Die taakspan het ook kennis geneem van kerklike debatte oor homoseksualiteit op ekumeniese vlak. Die
taakspan het onder die indruk gekom dat die saak wereldwyd uiters kompleks en kontensieus is, met die
potensiaal om verwydering en skeuring binne kerke en kerkverbande te veroorsaak.
2.1 OPSOMMEND
Dit is binne hierdie moeilike konteks waarin die taakspan hul werk moes doen. Daar is gepoog om vanuit n
bepaalde proses te werk waarbinne die taakspanlede mekaar (ten spyte van ooreenkomste en verskille) kon
vashou. Die gevolg van hierdie werkswyse was dat ons sekere sake kon identifiseer waaroor ons saamstem,
maar ook waaroor ons verskil. Die taakspan het in die proses n redelike mate van onderlinge respek en
vertroue ontwikkel, en ooreengekom om mekaar nie meer op negatiewe wyse te etiketteer en te kategoriseer
nie.
Die taakspan het besef dat ons met Christene se fundamentele oortuigings (onder andere hulle
vooronderstellings van hoe die Skrif praat en hoe die Skrif gelees word) te doen het. Hiermee is daar gepoog
om mekaar sover as moontlik te respekteer. Dit is daarom die taakspan se wens dat ongeag die besluite wat
die Algemene Sinode sou neem, lidmate mekaar onderling met dieselfde Christelike respek sal behandel.
Die aspekte wat deur die taakspan geïdentifiseer is as van besondere belang in die uitvoering van hulle
opdrag, is die volgende:
vertolking van Skrifgegewens
kerklike lidmaatskap
toegang tot die besondere ampte
verhoudings en huwelike tussen persone van dieselfde geslag
pastorale ondersteuning
promiskuïteit.
3. KONSENSUS
Die taakspan het besluit om in die hantering van hierdie aspekte n werkswyse te volg wat gerig is op die
grootste moontlike eenstemmigheid (konsensus). In die proses is daar breë konsensus oor die volgende
bereik:
3.1 DIE SKRIF
Die Bybel is ons uitgangspunt en in ons nadenke en besluite oor homoseksualiteit soek ons eerlik na
maniere om die Bybelse waardes betekenisvol binne dié konteks te interpreteer.
3.2 MENSGERIGTHEID
Ons aanvaar die liefde van Christus as die enigste geldige grondhouding waarop verhoudinge binne die
geloofsgemeenskap gebaseer moet word. Alle mense is geskep na die beeld van God; die verlossing in
Christus is vir alle mense en die Gees is uitgestort op alle gelowiges. Daarom aanvaar ons die
menswaardigheid van alle mense.
3.3 INKLUSIEWE LIDMAATSKAP
Alle mense, ongeag hulle seksuele oriëntasie, is ingesluit in God se liefde en hulle behoort op grond van
hulle doop en geloof as volwaardige lidmate van die kerk van Christus aanvaar te word. Onder volwaardige
lidmaatskap word verstaan toegang tot die sakramente, toegang tot die ampte en onderworpenheid aan die
kerklike tug.
3.4 HUWELIK
Alhoewel daar ook verskil van mening oor die huwelik bestaan, is daar ten minste konsensus daaroor dat die
huwelik tussen n man en n vrou n belangrike instelling van God is.
3.5 PROMISKUÏTEIT
Sowel heteroseksuele as homoseksuele promiskuïteit word as destruktiewe en sondige gedrag afgekeur.
3.6 PASTORALE ONDERSTEUNING
Die kerk behoort ondersteuningsisteme daar te stel en pastorale sorg, waar nodig, te verskaf aan persone
wat op die een of ander wyse die werklikheid van homoseksualiteit beleef.
ÔÏÔ