Verslag - NG Kerk in Oos-Kaapland

5.2. n Kanonieke hermeneutiek
Hoewel daar meriete is in n hermeneutiese benadering van suspisie, is ons van mening dat n ander
benadering beter by ons gereformeerde tradisie in hierdie debat pas: n Kanonieke hermeneutiek. Dit
beteken dat ons erns maak met die hermeneutiese beginsel dat enige deel van die Skrif geïnterpreteer
behoort te word in die lig van die Skrif as geheel. Die Skrif is sy eie uitlegger, en daarom moet Skrif met Skrif
vergelyk word, moeiliker Skrifgedeeltes moet in die lig van duideliker Skrifgedeeltes uitgelê word (Smit
2005:189). Daardeur kies ons vir n hermeneutiese benadering wat binne die bane van die gereformeerde
tradisie bly. (In onderskeiding van die Lutherse tradisie, wat in die regverdigverklaring van die goddelose
en die liefdesgebod die sogenaamde kanon in die kanon sien, en daarom die sleutel tot die hele Bybel is;
ook in onderskeiding van die Evangeliese en Pinkstertradisie, vir wie die vrye gewete van die enkeling
onder leiding van die Heilige Gees die bepalende faktor is (Smit 2006:97, 189).
Ons aanvaar die Skrif as kanon. Kanon beteken maatstaf. Ons stem saam met die vroeë kerkvaders wat
gesê het dat hierdie boeke in geheel die finale gesag (maatstaf) vir die Christelike leer en lewe is. In lyn met
die verslag wat tydens die 2002 Algemene Sinode gedien het, aanvaar ons ook dat inspirasie op
veelvuldige wyses plaasgevind (veelvuldig-teopneustiese inspirasieleer) het. Soms was die mens aktief en
soms heel passief (Agenda & Handelinge Algemene Sinode 2002:203).
Anders as by die hermeneutiek van suspisie, soos dikwels in die debat gebruik word, moet ons kyk of die
hele Skrif konsekwent oor sekere sake dieselfde sê. Dit is n hermeneutiek waarvolgens gevra word na die
opheffing rakende sekere kulturele gebruike in die Skrif as geheel. Dit beteken dat wanneer na die kulturele
gebruike in die antieke tyd gekyk word, word gevra of die Skrif daardie gebruike in n sekere rigting laat
ontwikkel: Hef dit die gebruik op, of versterk of verswaar dit die gebruik (Webb 2001:31)? Byvoorbeeld: In die
posisie van slawe is daar n voortgang in die opheffing. Dieselfde is die geval met die posisie van die vrou.
Met homoseksuele gedrag is daar egter geen sodanige voortgang of opheffing nie. Inteendeel, dit wat in die
Ou Testament oor homoseksuele gedrag gesê word, word in die later Joodse tradisie en nog later in die
Nuwe Testament net nog sterker bevestig.
Skematies kan dit as volg uitgebeeld word:
(opheffing) verdere opheffing)
Geringe opheffing Meer opheffing
X Y Z
Oorspronklike kultuur Die Skrif Ons Kultuur Ideale Etiek
Antieke Nabye Ooste
en/of Grieks-Romeinse
kulture
Geïsoleerde woorde
van die teks; n etiek
van gevriesde tyd
Ó Ï
Waar dit n beter
situasie as Y is
Ideale etiek
en moraliteit:
Geïllustreer in
die gees van
die Skrif