Verslag - NG Kerk in Oos-Kaapland

Gedrag is een van die mees komplekse eienskappe omdat dit in die funksionering van die totale organisme
reflekteer word en ook omdat gedrag nie staties is nie en voortdurend in reaksie op die omgewing kan
verander.
8.4.1.4. Die noodsaaklikheid van onbevooroordeelde monsterdata en die akkurate meting van
eienskappe by die vastelling van genetiese parameters.
Wanneer die genetiese faktore betrokke by komplekse eienskappe gemeet en gekwantifiseer moet word is
twee faktore van kritiese belang. Eerstens moet die data wat verkry word n ewekansige monster uit die
teiken populasie wat bestudeer word verteenwoordig. Tweedens moet die metingsmaatstaf die
onderliggende genetiese faktore akkuraat weerspieël. By gebrek aan die eerste sal n skeefgetrekte of
bevooroordeelde resultaat volg. By gebrek aan die tweede sal iets anders as die bedoelde eienskap, en
selfs n non-entiteit, gemeet word.
Om die omvang van die genetiese bydrae tot n eienskap te bepaal moet die genetiese- en
omgewingsbydrae tot die eienskap van mekaar geskei word. Verskillende biometriese metodes en tegnieke
kan gebruik word om dit te doen, enkeles waarvan die belangrikstes is: Stamboom analises, Tweelingstudies
en Genetiese merkers. Die doel van eersgenoemde twee is om enersyds die genetiese faktore konstant te
hou en die omgewingsinvloede te laat wissel en andersysds om die genetiese invloede te laat wissel en die
omgewingsfaktore konstant te hou. Die doel van laasgenoemde is om spesifieke gene te indentifiseer wat vir
n sekere eienskap verantwoordelik is. Dit is egter soms steeds baie moeilik om die genetiese en
omgewingskomponent akkurraat te skei omdat baie belangrike omgewingsfaktore dikwels ook neig om
eenvormig binne n familieopset (wat n eenvormige genetiese opset is) te wees dink byvoorbeeld aan
faktore soos die teenwoordigheid of afwesigheid van n vaderfiguur, n aangename of ongebalanseerde
familieomgewing, die voorkoms of afwesigheid van agressie/mishandeling binne dieselfde familie. In sulke
gevalle onstaan n verstrengeling van die genetiese en omgewingsinvloede wat slegs deur die statistiese
berekeninge gemeet kan word deur sekere modelle te gebruik wat weer op sekere teoretiese aannames
berus. Indien hierdie aannames op ongeldige hipotesis berus, kom die betroubaarheid van die
gevolgtrekkings natuurlik ook onder verdenking. Hoe groter die steekproef monster is hoe akkurater sal die
skatting van die genetiese parameters wees en daarom is dit essensieël dat van groot monsters gebruik
gemaak moet word, wat in die geval van tweelingstudies nie altyd moontlik is nie.
Om die meting van die onderliggende eienskappe akkurraat te doen is ook van groot belang. In die geval
van seksuele oriëntasie word daar meestal van die sogenaamde Kinseyskaal gebruik gemaak om hierdie
eienskap te meet. Op die Kinseyskaal sal n meting van 0 dui op n volkome heteroseksuele oriëntasie, 6 op
n volkome homoseksuele oriëntasie en 3 (die middelpunt) op n biseksuele oriëntasie. Meer onlangse
navorsing spreek kritiek uit op die akkuraatheid van die Kinseyskaal as n maatstaf van seksuele oriëntasie
(Ellis 1987: 523-529). Dit bring natuurlik mee dat die gevolgtrekkings van enige navorsing waar daar van die
Kinseyskaal gebruik gemaak word op n baie omsigtige wyse beoordeel moet word.
Uit bogemelde is dit duidelik dat enige navorsing na die geneties-omgewingsinvloede op seksuele oriëntasie
baie meer ingewikkeld is as wat op die oog af mag voorkom. Ongelukkig verdiskonteer die populëre media
hierdie feit nie altyd nie. Dit is egter onverskoonbaar dat wetenskaplike navorsers hulle hieraan skuldig
maak, soos wat ongelukkig te dikwels in die laaste twee dekades die geval was. Hier word verwys na
navorsers wat in hulle navorsing bogemelde kriteria nie na wense nagekom het nie en na kritiek op hulle
werk (Whitehead NE & Whitehead BK 1999) en uit eie erkenning selfs van hulle navorsing herhaal het om
aan gemelde kriteria te voldoen (Bailey, Dunne & Martin 2000: 524-536).
8.4.1.5. n Verkorte ondersoekende evaluasie van die navorsing ten gunste van n geneties/biologiese
verklaring vir Homoseksuele gedrag.
Homoseksuele frekwensie
Hoewel verskeie bronne syfers van so hoog as 10% noem blyk dit uit betroubare opnames dat die voorkoms
van persone met n homoseksuele oriëntasie inderwaarheid veel laer is (Kendler 2000: 1843-1846; Smith
1991: 104; Stuart and Ronald 1994: 334).
Manlik : 1% tot 3,1%
Vroulik : 1% tot 2,5%
Breinnavorsing
In n publikasie deur Le Vay in die gesaghebbende tydskrif Science, bevind hy dat die INHAH-3 area van die
agterste (anterior) deel van die hipotalamis van die brein twee maal groter was in hetroseksuele mans as in
homoseksuele mans. Hierdie area van die brein is betrokke by die beheer van manliketipe seksuele gedrag.
LeVay kom tot die gevolgtrekking dat INAH-3 dimorfies is met seksuele gedrag in mans en daarom daarop
ÓÔÍ