Verslag - NG Kerk in Oos-Kaapland

Die Bybel bly egter altyd vir die kerk die hoogste bron van waarheid wanneer dit gaan oor ons nadenke oor
die mens se verhouding tot God en sy medemens (NGB art 7) ook wanneer dit gaan oor sy seksuele
verhoudings.
1.2.1 Gesag van die Skrif
Hierdie motivering is van mening dat die verskillende konklusies waartoe daar rakende homoseksualiteit
gekom word, nie bloot n verskillende lees van die Bybel verteenwoordig nie, maar dat dit ten diepste oor die
gesag van die Skrif gaan. Ons is van mening dat daar drie maniere is waarop die gesag van die Skrif nie
gehonoreer word nie:
Eerstens word die gesag van die Skrif verminder deur te beweer dat dit in die Skrif net oor sekere perverse
gedrag gaan soos pedofilie of heteroseksueles wat teen hulle natuur optree, of dat dit oor tempelprostitusie
handel en daarom niks sê oor permanente homoseksuele verhoudings nie. Ons is van mening dat so n
hantering van die Skrif inleeskunde is. Hierdie inleeskunde word gepleeg om n bepaalde standpunt te
verantwoord.
Tweedens word beweer dat die Bybel in n gans ander tyd geskryf as dit waarin ons vandag lewe en dat die
mense dus nie oor die kennis beskik het wat ons vandag het nie. Daarom is dit wat die Bybel oor
homoseksuele gedrag sê, nie meer vandag van toepassing nie.
n Ander manier waarop die gesag van die Skrif ondermyn word, is om te sê dat die Bybel inderdaad
negatief oor homoseksuele gedrag oordeel, maar dat die Bybel ons nie meer vandag met etiese gedrag kan
help nie. Al wat ons kan doen, is om beginsels soos liefde en geregtigheid en inklusiwiteit op vandag se
mense toe te pas. Hiermee moet ons self die verantwoordelikheid neem om vandag etiese besluite te neem.
Bogenoemde verteenwoordig nie maar net verskillende maniere van Bybeluitleg nie. Dit gaan daaroor of die
Bybel se gesag ook oor etiese kwessies aanvaar behoort te word of nie. Hierdie verslag handhaaf die gesag
van die Skrif en daarom het dit vir ons die laaste sê oor seksuele gedrag.
1.2.2 Respek vir die Bybel
Wanneer ons die gesag van die Skrif aanvaar, moet ons vir die Skrif self respek hê, in die sin dat die Skrif
soos dit na ons kom, gerespekteer word. Die historiese omstandighede, die literatuursoort, die sosiale en
ekonomiese omstandighede en die taal en kultuur van die mense van wie ons lees, moet in berekening
gebring word wanneer na die boodskap daarvan gevra word. Wanneer die gesag van die Skrif aanvaar
word, aanvaar ons nie dat dit fundamentalisme in die klassieke sin van die woord is nie. Dit wys die verslag
self af, maar dat die Skrif fundamenteel is vir die verstaan van die geloof, die kerk en die morele lewe van
gelowiges, daarvoor deins dié motivering nie terug nie.
1.2.3 Nie enkele tekste nie, maar die hele Bybel
In die motivering vir die aanbevelings word daar nie slegs ingegaan op die enkele tekste in die Bybel wat na
homoseksualiteit verwys nie, maar word na die getuienis van die hele Bybel rakende seksualiteit gekyk. Die
konsekwente getuienis in die Skrif dat seksualiteit slegs binne die verbintenis van een man en een vrou,
binne die huwelik uitgeleef kan word, is vir hierdie verslag bepalend.
1.3 WAT SÊ DIE SKRIF?
1.3.1 Die Ou Testament
Gen 1-3 speel n bepalende rol in die verstaan van die huwelik in die Ou Testament. Dat menswees uit
manwees en vrouwees bestaan en dat die huwelik n blywende verbintenis tussen n man en vrou is, blyk
duidelik by die lees hiervan. Daar is ook geen onduidelikheid dat daar n aantrekkingskrag tussen man en
vrou is dus n seksuele verhouding. Hierdie verhouding wat in Gen 1-3 beskryf word, word deur die Bybel
as die oorspronklike voorbeeld van die huwelik gesien. Ook Jesus verwys na die oorspronklike bedoeling
van God. Indien die Skrif die verstaan van die huwelik soos in Gen 1-3 handhaaf, is dit dus nie moontlik om
aan die huwelik as iets tussen mense van dieselfde geslag te dink nie.
Daar is vier tekste in die Ou Testament waar homoseksuele dade pertinent ter sprake kom: Gen 19:5, Rigt
19:22, Lev 18:22 en 20:13. Gen 19:5 en Rigt 19:22 is in die lig van die feit dat homoseksuele verkragting
daarin ter sprake is, nie relevant in die etiese beoordeling van n vrywillige seksuele verhouding van liefde en
trou tussen twee persone van dieselfde geslag nie. Lev 18:22 en 20:13 bevat uiters sterk uitsprake teen
homoseksuele verkeer tussen mans. In beide verse word sodanige optrede as n gruwel aangedui. Die feit
dat beide persone wat by die homoseksuele omgang betrokke is, in Lev 20:13 veroordeel word, toon dat
on¬gedwonge seksuele verkeer tussen twee mans daar ter sprake is.
Die rede vir die krasse oordeel oor ongedwonge seksuele verkeer tussen mans in Lev 18:22 en 20:13 word
nie verklaar uit n afkeur van sekere praktyke in die Kanaänitiese godsdiens nie. Niks in Lev 18:22 of 20:13
of die nabye konteks dui daarop dat die kultiese praktyke van die Kanaäniete in dié tekste ter sprake kom
nie. Die krasse oordeel oor ongedwonge seksuele verkeer tussen mans word ook nie verklaar as die
uitvloeisel van n spesifieke beskouing oor die manlike geslagsrol nie. Indien die handhawing van die
geslagsrolle die hoofmotief vir die prohibisies teen seksuele omgang tussen mans was, is dit vreemd dat die
ÔÍÎ