Verslag - NG Kerk in Oos-Kaapland

3.2.6 Sonde-besef en sonde-belydenis word meermale voorgestel as voorwaarde vir die heil, terwyl ook
dit deel is van die genadegawe van God (1.4.7, p 189).
3.2.7 Lidmate begin dan vir hulle sekerheid binne in hulleself en die vervulling van voorwaardes soek.
Hulle doen selfondersoek en wonder of hulle berou, hulle geloof, hulle gebede sterk genoeg is om God te
oortuig (p 189).
3.2.8 Lidmate se dankbaarheid word dan ook dikwels deel van die doen van hulle deel vir hulle verlossing.
Regverdigmaking en heiligmaking is uit genade alleen. Dit is beide God se werk (ACJ van Niekerk).
Waarskynlik is daar baie mense in ons kerk wat meer afhanklik van God voel vir hulle regverdigmaking as
vir hulle heiliging (Verslag, p 190).
3.3 Dit is nie moeilik om van die konsekwensies van hierdie bekende soort benadering en formulering te
onderskei nie.
Die byna voortdurende stroom van lidmate wat nie net met die belydenis doop worstel nie, maar die NG
Kerk verlaat en hulle lidmaatskap elders uitleef, is n sodanige voorbeeld. In meer as een opsig is die doop
van kinders n diep uitdrukking van die gereformeerde verstaan van God en Sy genade.
Nog so n gevolg is die soms opvallende gebrek aan ywer en innerlike motivering in die soek van die
Koninkryk by lidmate. Wat jy moet bydra (van geloof tot dankbaarheid) kan net solank motiveer. Inspanning
bring net nooit langtermyn volharding nie. Wanneer dit met n bepaalde vorm van vrees om weer verlore te
gaan gemeng word, lyk dit of dit langer motiveer. Genade motiveer onberoulik en vir altyd. Kerke wat
geloof as ons bydrae beskou, is dikwels ywerig met evangelisering besig, terwyl kerke wat redding as uit
genade beskou, sonder ywer vir die evangelie is (Thomas Long in n huisgesprek, 1993). Hieroor moet
gereformeerdes met skaamte hulle hoof buig.
Dit mag selfs wees dat die byna onoorsigtelike teologiese diversiteit binne die Ned Geref gestalte van die
gereformeerde tradisie teruggevoer kan word tot hierdie verskuilde Arminianisme binne die tradisie van die
NG Kerk. Wanneer jy ten diepste oor uit genade alleen verskil, word diversiteit uiteindelik verdeeldheid.
Die Arminianisme en die Gereformeerde verstaan van redding uit genade alleen, is uiteindelik nie versoenbaar
nie. Self nie die beroep op evangelies wees, oorbrug dan meer die kloof nie.
4. SUGGESTIES VIR WEG VORENTOE (OF SOOS DIE VERSLAG DIT STEL: OP PAD NA DIE
HELDER FONTEIN)
Die saak waaroor dit hier gaan, is nie maar n gereformeerde liefhebbery of n liefhebbery in die
gereformeerde tradisie nie. Dit is hoe ons die Skrif verstaan.
Wanneer ons die imperatiewe uit die bedding van die indikatiewe haal, verlei en mislei ons geloofsgemeenskappe
tot nuwe vorme van wettisisme en fariseïsme. Aan die ander kant noop die imperatiewe
wat vanuit die indikatief vloei ons tot ywer en passie vir die evangelie en die koms van die Koninkryk. Die
11 hoofstukke van Romeine wat die indikatief verkondig, word eers in Romeine 12: 2 tot imperatief, maar
dan met die motivering en gesag van die evangelie. Ons durf nie die sake omdraai nie. Ons sou daarmee
toegee dat ons vir n andersoortige hantering van die Skrif gekies het.
4.1 Leraars en ander gemeenteleiers word opgeroep om ernstig na te dink en self ondersoek te doen oor
hoe hulle oproepe tot geloof, bekering, heiliging, ens formuleer. Op alle moontlike maniere moet ons
mekaar help om hieroor sensitief te wees. Ons moet mekaar help om bewus te word en wees van die
gevolge vir lidmate wat langs die weg van enige moontlike suggestie van n eie bydrae tot navolging van
Christus uitgenooi word.
4.2 Leraars en ander leiers word opgeroep en deur opleiding en begeleiding motiveer om met erns en
ywer gelowiges en ongelowiges tot navolging van Christus te begelei. Ons moet mekaar help om te bely
dat genade motiveer om met ywer elke dag te bely dat ons uit genade gered is. Ons bely dat God aan die
werk is. Sy werk maak nie alleen ons werk moontlik nie, maar sluit dit in. Wanneer ons so beleef en praat
oor die regverdiging, het ons n stewige basis om die heilige vuur ook in ons heiliging te laat brand (p 190).
Omdat ons harte brand van dankbaarheid, daarom is ons gehoorsaam. Hier ontmoet die Bybelse indikatief
en imperatief mekaar as beide die werk van God.
4.3 Leraars en leiers word ernstig versoek om in die keuse van materiaal vir die toerusting van gelowiges
seker te maak dat hulle materiaal kies wat oor die breë spektrum van die bediening die gereformeerde
verstaan van genade-redding verstaan en handhaaf.
4.4 Leraars en leiers word ernstig versoek om te onthou dat ons sing wat ons glo en bely. Populêre liedere
behoort telkens weer in gereformeerde taal vertaal te word. Anders glo ons later wat ons sing in die woorde
van liedere wat nie altyd uit gereformeerde verstaan van die Skrif gebore is nie. Hier word veral gepleit vir
liedere waar die eer aan die Here, aan sy liefde en genade alleen gegee word. Digters word uitgedaag om
binne n gereformeerde verstaan van die Skrif te dig vir komponiste om te toonset.
4.5 n Verstaan van die Skrif binne hierdie tradisie bring mee dat ons anders bid. Baie gebed-praktyke is
aantreklik. Dit sluit aan by die natuurlike godsdienstige drang om by te dra en daarvoor beloon te word.
Leraars en leiers word aangemoedig om gemeentes binne ons van verstaan van God en die Skrif te leer
bid. Die keuse van materiaal geld ook hier.
ÎË