Verslag - NG Kerk in Oos-Kaapland

malakoi "means 'licentious'" (Germond 1999:223). Dit is al klaar n aanduiding dat pederastie nie die enigste
vorm van homoseksuele gedrag was wat Paulus geken het nie 29 .
Tweedens gaan Scroggs se argument van pederastie alleen nie op nie, want die hou nie rekening met die
inligting wat ons wel het oor die seksuele norme en gewoontes in die Romeinse en Hellenistiese kultuur van
Paulus se tyd nie.
Daar was baie ander homoseksuele en lesbiese verhoudinge as pederastie. John Boswell, wie se boek,
soos dié van Scroggs, juis beoog om homoseksuele verhoudinge as n alternatiewe Christelike lewenstyl te
bepleit, gee n veel meer geskakeerde prentjie van die Romeinse en Hellenistiese moraal van dié tyd, en
synde geskiedenis-professor aan Yale-universiteit, wa arskynlik n betroubare prentjie. Volgens Boswell 30 was
daar n groot verskeidenheid van homoseksuele in die Romeins-Hellenistiese kultuur, by wie daar, volgens
Boswell, n merkwaardige toleransie teenoor seksuele norme bestaan het. Homoseksuele verhoudinge,
beide tydelik en permanent, is nie as iets abnormaals beskou nie. Boswell gee n verskeidenheid van literêre
verwysings na stabiele en vaste verhoudings 31 . Daar was selfs sprake van informele gay huwelike: Cicero
regarded the younger Curio s relationship with another man as a marriage, and by the time of the early
Empire references to gay marriages are commonplace many homosexual relationships were permanent
and exclusive (1983:82). 32
c) Argument drie: Beide 1 Korintiërs 6:9 en 1 Timoteus 1:10 kom in sondelyste voor wat Paulus op n
formele en retoriese wyse gebruik
Die argument lui so: Die lys van sondes het nie ontstaan deurdat Paulus gaan sit en n lys gemaak het van
dit wat hy as die gevaarlikste sondes beskou nie. Paulus gebruik bestaande lyste van ander skrywers. Hyself
het nie eintlik n saak vir of teen homoseksuele dade gehad nie, maar dit word toevallig genoem in die
sondelys wat hy aanhaal. Scroggs (1983:102) formuleer dit so: The lists were often, apparently, traditional.
What was important was the list as list, and perhaps its length. The more vices included, the greater the
impression on the reader. That is, the list was a club used to hit an opponent over the head or to warn the
writer s own community of the penalty for evil living .
Evaluering van sondelyste-argument:
Dié argument berus op een van twee aannames, wat albei baie spekulatief en onoortuigend is:
1) Dat Paulus, wanneer hy onaanvaarbare lewenstyle geskryf het, lyste van sondes vanuit reeds bestaande
dokumente op n "cut-and-paste" manier dokumente oorgeneem het sonder om veel aandag te gee watter
sondes genoem word, en sonder om na te dink of hy saamstem met die oorgeneemde lys.
So n aanname is egter hoogs spekulatief en nie oortuigend
nie. Hoekom sou Paulus n gedeelte kopieer (op n cut-andpaste
manier) as hy nie daarmee saamgestem het nie?
2) Dat Paulus dié materiaal oorgeneem het omdat dit
tradisionele Joodse stof was, maar hy het eintlik nie saam
met die etiek van dié materiaal gestem nie. Vroeër was hy n
Jood onder die wet, maar nou was hy n Christen vry van die
wet. In elk geval is dit nie op toepassing op hedendaagse
Christene nie, want hulle is vry van die wet.
So n aanname is egter verkeerd, want dit is duidelik dat
hoewel Paulus duidelik maak dat, ná Christus, die wet nie meer sy funksie as heilsmiddel het nie, is dit tog
29
Ook Nissinen (1998:112), wat ten gunste van gay verhoudings is, verwerp Scroggs se argument: his (Paul s) arguments are not
limited to pederasty .
30
Dit is van beland om te onthou dat Boswell (1980) sy boek skryf as n historikus maar ook as n gay Katoliek wat juis die punt wil maak
dat die homoseksuele gedrag in die Griekse en Romeinse kultuur baie meer aanvaarbaar was as in die latere Westerse kultuur, en pleit
dat ons by Grieke en Romeine verdraagsaamheid teenoor homoseksuele gedrag moet leer.
31
Dit is die moeite werd om Boswell (1980:27) aan te haal:
If the difficulties of historical research about intolerance of gay people could be resolved by simply avoiding anachronistic
projections of modern myths and stereotypes, the task woud be far simpler than it is. Unfortunately, an equally distorting and
even more seductive danger for the historian is posed by the tendency to exaggerate the differences between homosexuality
in previous societies and modern ones. One example of this tendency is the common idea that gay relationships in the
ancient world differed from their modern counterparts in that they always involved persons of different ages: an older man (the
lover) and a youg boy (the beloved) It is clear that in many cases it was superior beauty which earned one the position of
beloved, not inferior age In any event, one did not have to be young in any accepted sense: Euripides was the lover of
Agathon when Euripides was seventy-two and Agathon forty; Parmenides and Zenon were in love when the former was sixtytwo
and the later forty; Alcibiades was already full bearded when Socrates fell in love with him it does not seem likely that,
with a few exceptions, the apparent prevalence of erotic relationships between adults and boys in the past corresponded to
reality. It was, rather, an idealized cultural convention beautiful men were boys to the Greeks just as beautiful women are
girls to modern Europeans and Americans.
32
Soos hierbo in paragrawe 4.2.1 en verder aangetoon is, is Scroggs se teorie is sedert sy publikasie in 1983 telkens verkeerd bewys,
onder deur die gesaghebbende werke oor homoseksualiteit in die Griekse wêreld, Dover (1989) en Hubbard (2003), albei geleerdes in
antieke Griekse geskiedenis.
ÔÁÏ
Die sondelyste was onder andere
ook n kategismus waarvolgens
Paulus wou hê die Christene hul
leer en lewe moes inrig. Paulus
handhaaf hier die wet as etiese
riglyn vir die getuienis van die
christengelowige in n samelewing
waar die waardes en norme van
die christelike leefstyl vreemd was.