Verslag - NG Kerk in Oos-Kaapland

om by die hedendaagse denkwyse aan te pas. Prof Seitz (Universiteit Aberdeen) meen dat die rede vir die
homoseksualiteitdebat van die afgelope dekade nie gewortel is in enige nuwe insigte in dit wat die Bybel
hieroor sê nie, maar in die veranderde opvattings in die Westerse samelewings oor seksualiteit: If it were not
for the massive changes in sexual behaviour over the past decades, I doubt that we would be considering
this issue on the grounds that is one contested within Scripture itself (2000:180).
Die intensie van die fundamentalisme om die oorgelewerde leer en waardes van die kerk te beskerm is dus
op sigself nie verkeerd nie. Selfs die kritikus Bowden erken: And in a world where values have been so
eroded, there is a great good in much of what it stands for. But serious questions remain about its essential
charactaristics, and when it turns in the direction of fanaticism it can only fan the flames of conflict (Bowden
2005:482).
Die probleem is egter dat die fundamentalisme n regte ding op n verkeerde manier wil doen, en deur hulle
benadering die Bybel nie met die nodige respek behandel nie.
Fundamentalisme soos ons dit verstaan, is die gebruik van Bybelgedeeltes, sonder inagneming van
historiese konteks, sonder onderskeiding van dit wat in sentrum van Skrif is en dit wat op periferie lê, sonder
inagneming van die rol wat verskillende literatuursoorte in die Bybel, sonder inagneming van die rol wat
voorveronderstellings by alle lesers speel, sonder n bewustheid van die heilshistoriese voortgang in die Skrif
speel meestal n destruktiewe rol in gesprekke oor Bybeluitleg omdat dit die bedoeling en skopus van die
Skrif nie respekteer nie.
Ons wys dus die fundamentalisme af. Die Skrif moet respekteer word, en dus altyd in sy historiese konteks
gelees word. Dit beteken egter nie dat kernwaarhede van die Christelike geloof in leer en lewe, soos bely
deur al die eeue, in vraag gestel moet word nie.
Hierdie waarhede is byvoorbeeld die kerk se belydenis dat die Bybel God se gesagvolle Woord is, dat die
Drie-Enige God sy hoogste liefde in Christus aan die mens geopenbaar het, dat slegs Christus die weg en
die waarheid en die lewe is, dat die mens n beelddraer van God is, dat die huwelik slegs n verbintenis
tussen een man en een vrou is.
4. WAT SÊ DIE SKRIF?
4.1 Ou Testament
4.1.1 Die Ou Testament en dieselfde geslag-seks
4.1.1.1 Genesis 1-3
In Gen 1-3 word nie na homoseksuele dade verwys nie. Menslike seksualiteit kom egter hier aan die orde.
Gen 1:27 stel dit uitdruklik dat God die mens as man en vrou geskep het. Die gebruik van die uitdrukking
man en vrou dui op sigself nie op die potensiaal van menslike vrugbaarheid nie, maar eerder dat
geslagtelikheid tot die wese van menswees behoort. Daar is net twee maniere om mens te wees, man en
vrou (Yates 1995:82). Alhoewel die opdrag tot voortplanting eers in vers 28 gegee word, en dan as opdrag
naas die opdrag om oor die aarde te heers (Trible 1978:19), is voortplanting deel van die Goddelike
bedoeling vir die mensheid (Birch 1991:89).
Teenoor Gen 1:26-28 is in Gen 2:24 van voortplanting, geboorte
en kinders geen sprake nie (Keel & Schroer 2004:25). Sou Gen
2:24 bloot die oorsprong van die seksuele aantrekkingsdrang
tussen man en vrou verklaar? Klaarblyklik nie. Alhoewel die klem
op die een vlees in Gen. 2:24 toon dat geslagsgemeenskap
duidelik veronderstel word, word die uitdrukking en hulle sal een
vlees wees gebruik en nie die werkwoord jd c ( om te ken ) wat
normaalweg geslagsgemeenskap uitdruk, nie. Met die uitdrukking
en hulle sal een vlees wees word na n blywende verhouding en nie bloot n daad van seksuele
gemeenskap of selfs n reeks dade van seksuele gemeenskap nie, verwys (Hugenberger 1994:161).
Die inleidende daarom c al kën is die veralgemeende taal van man ( î ), , eerder as Adam ((hã) ãdãm) en
veral die vermelding dat die man sy pa en ma sal verlaat, n kwalifikasie wat nie letterlik op Adam van
toepassing was nie, maak die bedoeling duidelik. Hierdie opsomming is bedoel om as n algemene norm wat
deur die voorafgaande verhaal gestaaf word, te dien (Hugenberger 1994:153). Die feit dat dit in Israel eerder
praktyk was dat die vrou haar ouerhuis verlaat en by die man se uitgebreide, patriargale familie aangesluit
het as wat die man sy ouerhuis verlaat het, toon dat Gen 2:24 nie bloot n heersende praktyk wil verklaar
ÔÈÍ
Gen 1-3 hou aan sy lesers voor die
heteroseksuele man-vrou verhouding
as die archetipiese, deur-Godgewilde
model. In dié teksgedeelte is
daar geen aanduiding dat homoseksuele
verhoudings as n alternatief
beskou sou kon word nie.