Verslag - NG Kerk in Oos-Kaapland

van die doop sal dink nie, maar ernstig sal kennis neem van wat die groter Christelike gemeenskap
amptelik oor die saak sê.
n Uiteenlopende groep Christelike kerke (waaronder ook Pentekostalistiese Kerke) het reeds in 1983 hulle
in die sogenaamde BEM-dokument (Baptism, Eucharist and Ministry) van Faith and Order afdeling van die
WRK verbind tot die weerhouding van die her-doop van mense, omdat enige sodanige handeling die
integriteit van die sakrament self as n teken van God se genadige verbintenis aan iemand in sy wese
aantas. Dat plaaslike Baptiste en ander Pentekostalistiese kerke hulle nie hieraan verbonde voel nie, is te
verstane uit hoofde van hulle independentistiese beskouing oor kerkverband in die algemeen in die
Christelike kerk, asook in die ekumeniese beweging in die wêreld. Tog word hiermee n belangrike
teologiese vertrekpunt gestel wat instemmend is met die klassieke Christelike geloof en ons kan dit nie
maar net ignoreer wanneer ons ons wil vergewis van n standpunt oor die saak in die kerk nie.
2.2.2 Die verstaan van die doop in die Gereformeerde kerke hang ten nouste saam met die verstaan
van verlossing
Ons kerke word vandag juis wat dit betref sterk beïnvloed deur die siening en lering en prediking van die
Pinkster-kerke. Vir hulle kom geloof voor doop (soos by ons met ongedoopte volwassenes), en hulle sien
dit as n daad van gehoorsaamheid, van aanvaarding van hul kant af van die genade van God. Trouens, vir
hulle is die doop nie geldig as dit nie persoonlik deur die dopeling aanvaar word nie. Daarom herdoop hulle
sonder meer mense wat reeds gedoop is. Vir sommige Pinkstergroepe is die kinderdoop selfs n
onaanvaarbare dooppraktyk wat nie Bybels is nie en pleeg ouers wat hul kinders laat doop, sonde.
Die Gereformeerde kerke glo egter dat die geldigheid van die doop nie van ons aanvaarding daarvan
afhang nie, maar dat dit berus in God self: die grond van ons geregtigheid is alleen in God te vind. Dit is
God se teken van sy verbintenis aan ons. Ons kan dit nooit waardig wees nie. As die geldigheid daarvan
van ons sou afgehang het, sou ons altyd in onsekerheid geleef het.
Want, wanneer weet n mens nou genoeg; wanneer glo jy genoeg? Mettertyd besef n gelowige dat jy
gegroei het in kennis en jou geloof beter as voorheen verstaan. Beteken dit dat jy dan weer gedoop moet
word omdat jy nou in die lig van jou beter verstaan die behoefte het om jou van jou kant af opnuut te
verbind? Nee. Daarom praat ons van die onverdiende genade van God wat ons red.
Mense verstaan die woord genade vandag ook moeilik. Ons leer van kleins af dat n mens niks verniet kry
nie jy moet hard werk vir jou besittings en voorregte. Ons verstaan dus moeilik dat ons iets uit genade
kan ontvang. Die doop is eintlik n uitstekende illustrasie van genade wanneer God homself byvoorbeeld
aan n kindjie (wat nog nie kan kies of weet hoe om te glo nie en dit daarom op geen manier kan verdien
nie) verbind. Wanneer God sy beloftes aan n kindjie toesê, verstaan ons dat dit onverdiende genade is.
Soos reeds in Deel I gestel is, word daar al te gemaklik gewerk met n denk-konstruksie (veral uit die Ou
Testament) wat leer dat die sleg wat jou oorkom die gevolg is van jou sonde. As jy jou egter bekeer, om
vergifnis vra, van jou verkeerde weë afskeid neem en reg leef, sal God jou vergewe en jou seën met
voorspoed (natuurlik die hemel eendag, maar ook n geseënde lewe hier op aarde).
Binne ons geloofstradisie glo ons egter dat ons nie goeie werke doen om gered te word nie, maar ons doen
goeie werke uit dankbaarheid, omdat ons alreeds gered is. God en sy genade, is eerste daar. Slegte dinge
wat jou oorkom, soos rampe, siektes of lyding, is nie die direkte gevolge van sonde nie. Droogte vind nie
plaas as gevolg van mense se sonde nie hoewel iets soos hongersnood natuurlik indirek die gevolg van
byvoorbeeld die onverantwoordelike omgaan met die natuur kan wees. En misdaad en geweld (sonde) lei
natuurlik tot dood en lyding en selfs verarming. Maar, daar is nie n simplistiese direkte verband tussen
sonde en rampe nie.
Trouens, omgekeerd glo ons ook dat as n mens as n opregte kind van die Here binne sy wil probeer leef,
en die regte dinge doen deur mense lief te hê en te vergewe, dit nie noodwendig n geseënde,
voorspoedige lewe sal verseker nie. Die teendeel is dikwels waar, wanneer uitermate toegewyde mense
die een ramp na die ander beleef. Lees maar Hebreërs 11, waarin na twee groepe geloofshelde verwys
word diegene wie se geloof vir hulle voorspoed en seën gebring het, maar dan van vers 36 af die
naamloses wat, ten spyte van hul geloof, nie die beloftes sien waarheid word nie, gely het en dikwels
vreeslike dode gesterf het.
2.2.3 Ons leer om die genade van God te verstaan deur die hele Bybel in berekening te bring
Gereformeerdes glo nie in n skerpskutter-aanslag op die Bybel nie. Ons haal nie verse uit en bou n dogma
daarom nie. Ons doen dit ook nie met hele geskrifte nie, en selfs nie eens met die Ou of Nuwe Testament
op hul eie nie. Ons glo die hele Bybel moet in sy volle verband gelees word om die hele prentjie te kry van
die genadige God wat ons aanbid en hoe Hy homself deur die geskiedenis telkens as sodanig openbaar
het.
ÌÏ