Verslag - NG Kerk in Oos-Kaapland

daaroor sal waak. Omgekeerd is die ampte nie daar vir hulleself nie, maar om die gelowiges toe te rus vir hulle
dienswerk en om die liggaam van Christus op te bou (Efes 4:12).
Ì Die diens van bedienaar van die Woord soos ons dit vandag ken, kan nie direk na die Nuwe Testament
teruggevoer word nie. Die apostels, profete, leraars, ev angeliste, herders en leraars wat in Efesiërs 4:11 genoem
word, het almal vorms van Woordbediening beoefen, maar in die predikanteamp soos dit onder leiding van die
Gees en volgens kerklike bedieningsbehoeftes deur baie eeue ontwikkel en veral in die Protestantse tradisie
beslag gekry het, vloei aspekte van verskillende Bybelse bedieninge ineen.
Ï Die Nuwe Testament beskou alle gelowiges as geroepenes (Rom 1:6-7; 8:30 ens). Uit hierdie korps van
geroepenes roep God egter ook sekere persone tot 'n besonder toegespitste bediening. Uit die Bybel weet ons
onder meer van die roeping van Moses, Jesaja, Jeremia, die apostels en Paulus. Net so is dit noodsaaklik dat
bedienaars van die Woord sal leef en werk in die besef dat God hulle vir hierdie taak geroep het. Daarsonder sal
hulle nie die uitdagings, versoekings en hoë ei se van die bediening kan hanteer nie.
Î Soos die amp van gelowige, besit ook die predikanteamp 'n dubbele karakter. As mens onder mense is die
predikant solidêr met alle aspekte van menswees en verstaan hy of sy die behoeftes, nood, vrese, versoekings,
vreugdes van hulle mense. Hulle besef in alle ootmoed dat die woord wat hulle spreek en die sakramente wat
hulle bedien, allereers op hulleself van toepassing is. Maar as afgesonderdes van God met 'n spesifieke opdrag
om die Woord te bedien, is hulle terselfdertyd boodskappers van God wat met s gesag optree. Daarom staan
daar in 1 Petrus 4:11: As iemand die gawe ontvang het om te preek, moet God deur hom aan die woord kom (vgl
2 Kor 5:20). Hulle is knegte met koningsgesag ! Wanneer iemand in God se Naam optree en sy boodskap oordra,
word Christus in sekere sin Self teenwoordig gestel. Vandaar Jesus se versekering aan sy dissipels: Wie julle
ontvang, ontvang My; en wie My ontvang, ontvang Hom wat My gestuur het (Mat 10:40). Hierdie gesag gaan
egter nooit oor na die persoon van die predikant sodat hy of sy hulleself kan verhef en dink dat hulle iets
besonders is nie. Dit bly die koningsgesag van Jesus Christus wat sy kerk deur sy Woord en Gees regeer. Hoe
meer die boodskappers wegraak agter die boodskap en hoe belangriker en gesagvoller die Sender deurkom,
hoe beter doen die boodskappers hulle werk. Die oortuigingskrag van hierdie bediening lê ook nie in imponerende
retoriek of menslike wysheid nie, maar in die kragtige liefdesboodskap wat van Jesus die Gekruisigde uitgaan (1
Kor 1:17-2:5). Dit is nie allerlei kunstige tegnieke of indrukwekkende bemarkingsfoefies wat mense tot bekering
lei, die geestelike lewe van gelowiges verdiep en die gemeente opbou en uitbou nie, maar alleen die innerlike
dinamiek van die suiwer Skrifboodskap onder die werking van die Heilige Gees. Hierdie volgehoue konsentrasie
op God en sy Woord maak die spesifiek eie en wese van die Woordbediening uit en onderskei dit van alle ander
beroepe. Daarom moet bedienaars van die Woord voortdurend waak om nie hierdie konsentrasie prys te gee en
hulle tyd en kragte aan sekondêre aktiwiteite te wy ni e. Gemeentes, kommissies en sinodes moet ook noulettend
toesien dat dit nie met bedienaars van die Woord gebeur nie.
Í Die amp van die predikant word gekenmerk, nie deur posisie of belangrikheid nie, maar deur selfopofferende,
dienende liefde. Jesus Christus het Self hierdie voorbeeld gestel en verwag dit van sy ampsdraers (Mark 10:42-
45; Joh 13:14; Filip 2:5-8). Dit blyk ook daaruit dat die tipiese Bybelse term vir die amp juis diakonia (diens) is.
Daarom is geen predikant belangriker as 'n ander een, net soos geen gemeente meer besonders of belangriker as
'n ander gemeente is nie.
È Onder die besef dat hulle met koningsgesag optree, mag bedienaars van die Woord nie die Woord bedien
met 'n halfhartige, verskonende, ekskuus-dat-ek-leef houding nie (vgl 2 Tim 1:8) . Vir die Woordbediening word in
die Nuwe Testament by voorkeur die Griekse woord kerussein gebruik. Dit gaan sentraal om die gesagvolle,
vrymoedige aankondiging en verkondiging van die blye boodskap van God se genade en die omvattende beslag
wat dit op ons lewe lê. Soos blyk uit talle Bybelse voorbeel de, is daar is ook ruim plek vir onderrig (byvoorbeeld in
verhalende, illustratiewe en dialogiese styl), bemoediging en aanspreke, maar dan nie ten koste van die
verkondigingskarakter van die boodskap nie.
Ë Vir die bogenoemde teenwoordigstelling van God deur sy Woord en sy Gees is dit noodsaaklik dat die
predikant self in God se teenwoordigheid sal leef en hom/haar sal verdiep in die gebed en die studie van die
Woord. In die Bybel vind ons God se ampsdraers, ook Jesus Self, steeds weer besig met die Skrif en biddend op
hulle knieë. Omdat woord en lewe nooit geskei mag word nie, moet die bedienaar verder deur sy/haar menswees
en optrede rolmodelle wees van wat dit beteken om naby God te leef, Jesus Christus persoonlik te ken (Filip
3:8,10) en deur die Gees van God beheers te word (Gal 5:16). Die gemeente en die mense daarbuite moet deur
die predikant se optrede iets van die teenwoordigheid van Christus ervaar. Deur hulle voorbeeldige lewe moet
God verheerlik en die skindertonge en kritici beskaam word (Mat 5 :16 ; 1 Petr 2:12 ; 3:16). Daarteenoor waarsku
die Nuwe Testament dikwels dat die nie-voorbeeldige lewe van Christene nie net die verkondiging van die Woord
ongedaan kan maak nie, maar selfs die goeie Naam van God in gedrang bring (1 Tim 6:1; Tit 2:5; vgl Mat 5:13).
As dít van gelowiges waar is, is di t sekerlik in besondere mate waar van die lewe van ampsdraers.
Á Die woord dissipel beteken leerling of student en nie sonder rede nie het Jesus sy volgelinge ter
voorbereiding van hulle latere missie vir geruime tyd intensief onderrig nie. Om die Woord in al sy
bedieningsvorme met gesag en oortuiging te kan bedien, moet bedienaars van die Woord dus nie net deur God
geroep wees tot hierdie diens en beskik oor die nodige gawes van die Gees nie; hulle moet ook deeglik opgelei
word om die Woord van God suiwer uit te lê en binne di e raamwerk van die kerklike belydenis effektief en eietyds
oor te dra. Hulle moet ook steeds studente bly en hulleself voortdurend opnuut toerus en laat toerus vir hulle taak.
A-Z Handleiding 234