Verslag - NG Kerk in Oos-Kaapland

6. LEGITIMERING EN ORDENING
HOOFSTUK 6
6.1 ONDERSKEID LEGITIMASIE EN ORDENING
6.1.1 Legitimasie
Legitimasie is die verlening van bevoegdheid aan n persoon en die beskikbaarstelling van daardie persoon
aan die kerkverband met die oog op beroeping. Bepaling 2.1 van Reglement 3 omskryf dit as iemand wat:
2.1.1 die innerlike roeping van die Here ontvang het,
2.1.2 die teologiese opleiding volgens die voorskrifte van die Algemene Sinode deurloop het,
2.1.3 aan n ondersoek ten opsigte van leer en lewe en die geskiktheid vir die bediening onderwerp is...
Die tradisionele onderskeid tussen legitimasie en ordening is dat ordening eers plaasvind na die uitwendige
roeping deur n gemeente.
6.1.2 Ordening
Deur ordening (bevestiging) word die leraar wat deur n gemeente of ander kerklike instansie beroep is in die
amp bevestig. Ordening beteken die amptelike (ordelike) handeling van die kerk waardeur n opgeleide
persoon in diens van die Evangelie gestel word. Dit dui op die proses waardeur die kerk bevestig dat n
persoon diensbaar aan die Evangelie is sowel as die liturgiese praktyk waardeur so n persoon toegelaat
word tot die amp. Die liturgiese praktyk geskied by wyse van n formulier, deur gebed en met
handoplegging.
Die huidige bepalings beteken dus dat n predikant deur bevestiging die bevoegdheid van predikant
ontvang. Bepaling 1.2 van reglement 3: Die bevoegdheid vir die uitvoering van die werk van die bedienaar
van die Woord is nie geleë in bepaalde vermoëns of besondere kwaliteite, of n aparte geestelike stand wat
beklee is met n blywende eer of mag en wat deur die daad van ordening verkry word nie. Daar bestaan nie
so iets soos n ampstatus wat aan die persoon kleef en aan hom/haar sekere regte en bevoegdhede verleen
sonder dat hy/sy hulle amp binne gemeentelike of kerkverband beklee nie.
6.2 ONDERSKEID: INWENDIGE EN UITWENDIGE ROEPING EN BEVOEGDHEID AS PROPONENT
EN PREDIKANT
6.2.1 Inwendige roeping
Dit is wanneer iemand die innerlike roeping ontvang. Legitimasie is die finale bevestiging van n persoon se
inwendige roeping en die beskikbaarstelling van n opgeleide persoon aan die kerkverband in afwagting op
die uitwendige roeping. Op hierdie stadium word aan so n persoon die bevoegdheid van predikant verleen.
( n Predikant is iemand wat die vereiste teologiese opleiding deurloop het, deur middel van legitimasie vir
die bediening van die Woord bevoeg verklaar is en beskikbaar is om n beroep te ontvang. Bepaling 3.1
van Reglement 3)
6.2.2 Uitwendige roeping
Dit is wanneer iemand wat innerlike geroep is, die nodige opleiding ondergaan het, goedgekeur is vir
evangeliebediening en dan beroep (uitwendig geroep) en georden word om Evangeliedienaar te wees. So
n persoon ontvang die bevoegdheid van predikant. ( n Predikant is iemand wat ook deur n gemeente of
ander kerklike instansie beroep is, en in die amp bevestig is Bepaling 2.1 van reglement 3).
6.3 BEVOEGDHEID PREDIKANT
Die huidige bepalings verwoord n beskouing dat persone wat nie n uiterlike roeping ontvang het nie, se
dienswerk net beperk is tot Woordverkondiging. Predikante mag op uitnodiging van n kerkraad die Woord
tydens eredienste en ander geleenthede verkondig (Bepaling 3.2 van Reglement 3). Predikante mag nie
sakramente bedien nie (Die Algemene Sinode van 2004 het juis hierdie aspek vir verdere studie verwys: of
daar sekere bedieningstake (bv sakramentsbediening) slegs aan die bevestigde leraar toevertrou kan word
en of sodanige take ook deur nie-bevestigde leraars uitgevoer kan word . Besluiteregister Algemene Sinode
2004 punt 5 p. 18).
Predikante mag nie simboliese gebare wat gepaard gaan met die Woordbediening en liturgie uitvoer nie (die
Algemene Sinode van 2004 het hierdie aspek vir verdere studie verwys: Beskrywingspunt Noord-Transvaal:
Die Algemene Sinode word versoek om goed te keur dat predikante die simboliese gebare by seëngroet en
seën, wat gepaard gaan met die Woordbediening in die liturgie en prediking, kan uitvoer. Besluiteregister
Algemene Sinode 2004 punt 5 p.18)
Die betrokke reglement spreek hom nie uit oor ander aspekte van die dienswerk van predikante wat
proponente nie beskore is nie. Hier word byvoorbeeld gedink aan die diens van gebede; die kerklike
onderrig, in samewerking met die ander ampte en die gelowiges; die behartiging van die herderlike sorg, veral
in die vorm van huisbesoek, saam met die kerkraadslede en die ywer vir die uitbreiding van die koninkryk van
God. Dit is gestaltes van dienswerk wat in praktyk gereeld deur predikante behartig word en wat nie op goeie
teologiese gronde weerhou kan word nie.
A-Z Handleiding 253