Verslag - NG Kerk in Oos-Kaapland

erediens die doop gou-gou afgehandel sal word, sodat met die eintlike diens voortgegaan kan word. Ook
het die verbeeldinglose lees van n lang doopformulier in die verlede ook groter kwaad as goed gedoen om
die betekenis en sin van die doopbediening tuis te bring.
2.2.7.2 Belydenisaflegging: Daar is gemeentes waar die water as teken weer n rol speel by
belydenisaflegging, soos die steek van n hand in die doopvont as herinnering aan die lidmaat se eie doop
van jare gelede, of die aansteek van n kers, of die prominente rol van ouers in die seremonie as die interim
draers van die boodskap van genade teenoor hulle kinders. Dit is belangrik om hierdie geleentheid te sien
as n konfirmasie (confirmation) van die doop, soos wat dit nog altyd binne die klassieke teologie verstaan
is.
2.2.7.3 Toewydingsgeleenthede (die nagmaal en ander simboliese geleenthede): Daar is n
groeiende behoefte aan lidmate om na jare weer deel te hê aan n openbare toewydingsgeleentheid.
Afgesien van die nagmaal, wat tog die mees waarskynlike sigbare deelnemende liturgiese handeling is, wat
as toewydingsgeleentheid as sodanig ingerig kan word, kan daar ook ander liturgiese elemente geskep
word om hierdie behoefte aan te spreek.
2.2.8 Ten slotte: Die eenvoud van die evangelie beteken nie die eenvoud van die Bybel nie.
Daar word beweer dat geen mens wat die Bybel rou lees, soos n prominente kerkleier dit graag stel
(maw, vir die eerste maal sonder kennis van die Christelike leer), die kinderdoop in die Bybel sal raaklees
nie. Daarteenoor, word gesê, is daar egter baie tekste wat die grootdoop beskryf. Dan word daarby gevoeg
dat die kerk sy leer van die kinderdoop uit die tradisie kry en nie uit die Bybel nie.
Dit is vanselfsprekend dat daar in die Bybel verwysings na die doop van volwassenes is. Dit was tog die
begin van die Christelike kerk, die eerste geslag Christene. Dit is vandag nog vanselfsprekend so dat, oral
waar kerke geplant word, volwassenes gedoop word nadat hulle tot geloof kom. Daar was ook aanvanklik
geen dispuut oor die doop van kinders nie. Daarom is daaroor nie geskryf nie, buiten met n gemaklike
terloopsheid (sien verwysings hierbo).
Paulus en die ander skrywers het wel aan gemeentes geskryf oor die dinge waaroor daar probleme of
meningsverskille was (soos aan die Korintiërs oor die verdeeldheid as gevolg van die leierskap en
geestesgawes; aan die Galasiërs oor hul terugkeer tot wettiese godsdiens, ens). Maar nêrens is geskryf
oor die hoe van die doop of die nagmaal nie. Van die nagmaal gepraat: Daar word uitermate min oor die
nagmaal geskryf. Maar, indien dit gevier moes word op grond van die laaste Pasga, is dit tog interessant
dat Lukas se weergawe niemand nog laat wonder het hoekom ons nie twee maal wyn drink nie (Luk 22:17-
20).
En as n mens rou die Bybel lees, sou jy ook nêrens die Sondag aantref nie. Die Sabbatdag, ja, dikwels.
Maar nêrens word verduidelik hoe dit gekom het dat die Sondag, en nie meer die Sabbatdag nie, die Dag
van die Here geword het nie. Die opstandingsdag is eers in 313 nC deur Keiser Konstantyn die Grote tot
openbare rusdag verklaar. Dit staan nie in die Bybel nie en tog hou ons die Sondag vandag as die Dag van
die Here sonder enige gevaar van teenspraak.
Dit is dus duidelik dat dit juis eie is aan die gereformeerde tradisie om met die vertolking van bepaalde
sake, nie alleen rekening te hou met verantwoordelike vertolking van die Skrif, waarin met die hele Bybel as
die Woord van God gewerk word nie, maar ook met die lig wat die tradisie en belydenisskrifte daarop werp
met ander woorde, ook met wat na die tyd van die Bybel met die Christelike kerk gebeur het. Daarom is
ons n belydeniskerk. Die betekenis van die Hervorming is immers aan die een kant die bevryding van die
Bybel uit die dwanggreep van die Pouslike tradisie, maar aan die ander kant die ernstig opneem van
tradisie wat die Bybelse boodskap van verlossing uit genade alleen (sola scriptura; sola gratia) sentraal
stel. Dít is wat ons gereformeerd maak.
Natuurlik is die evangelie so eenvoudig dat n kind (!) dit kan verstaan. Maar die Bybel is nie vir kinders
geskryf nie, daarom is dit ook belangrik dat kundige mense, wat deeglik daarvoor opgelei is, vir lidmate
toerus en lei in hul lees en verstaan van die Bybel.
As die krisis rondom die doop ons kan uitbring by konstruktiewe teologiese gesprek, n herwaardering van
die betekenis van die doop en n herwinning van ons gereformeerde siening van die Evangelie van genade
- dan is dit iets waaroor ons diep dankbaar en opgewonde behoort te wees!
2.3 DIE ALGMENE SINODE VAN 1998 OOR DIE HANTERING VAN DIE HERDOOP
Die standpunt van die NG Kerk oor die doop en na aanleiding daarvan die riglyne waarvolgens die saak
van herdoop prakties hanteer behoort te word lui soos volg:
ÌË