George Orwell - 1984

iliyoruz, o da doğruysa tabii. Sizin ne düşündüğünüzü
bilmek isterim. Tarih kitaplarında, Devrim'den önceki
hayatın şimdikinden tümüyle farklı olduğu yazıyor. Bugün
hayal bile edemeyeceğimiz kadar korkunç bir baskı,
adaletsizlik ve yoksulluk varmış. Burada, Londra'da bile
halkın büyük çoğunluğu yarı aç yarı tok yaşıyormuş.
Halkın yarısının ayağına giyecek ayakkabısı bile yokmuş.
Günde on iki saat çalışır, dokuz yaşında okulu terk eder,
bir odada on kişi yatarlarmış. Buna karşılık, kapitalist dedikleri
zengin ve güçlü küçük bir azınlık varmış ki, sayıları
birkaç bini geçmezmiş. Her şeyin sahibi onlarmış.
Otuz uşağın hizmet ettiği görkemli konaklarda otururlar,
otomobilleri ve dört atlı arabalarıyla gezerler, şampanya
içerler, silindir şapkalar takarlarmış..."
Birden ihtiyarın gözleri parladı.
"Silindir şapkalar, ha!" dedi. "Çok matrak doğrusu.
Nedense aynı şey daha dün benim de kafamdan geçti.
Düşündüm de, silindir şapka görmeyeli yıllar olmuş. Silindir
şapka tarih oldu, evlat. En son baldızımın cenazesinde
takmıştım. Tam gününü söyleyemem ama, elli yıl
olmuştur herhalde. Cenaze için kiralamıştım tabii, bilirsin
işte."
Winston, dişini sıkarak, "Boş verin şimdi silindir şapkaları,"
dedi. "Asıl sorun, şu kapitalistler ve onlardan nasiplenen
avukatlar ve rahipler; bu dünyanın efendileri
kapitalistlermiş. Her şey onların çıkarı içinmiş. Sizler −sıradan
insanlar, emekçiler− onların kölesiymişsiniz. Ne
isterlerse yapabilirlermiş size. Sığır sürüsü gibi bir gemiye
doldurup Kanada'ya yollayabilirlermiş. Canları çekerse,
kızlarınızla yatabilirlermiş. Dokuz kamçılı kırbaçlarla
dövdürebilirlermiş. Önlerinde şapkanızı çıkarmak zorundaymışsınız.
Uşakları yanlarından eksik olmazmış..."
Yaşlı adamın yeniden gözleri parladı.
"Uşaklar, ha!" dedi. "Yıllardır duymamıştım bu keli-