George Orwell - 1984

lar. İçine giremezler."
Winston, biraz umutlanarak, "Evet," dedi, "evet, çok
haklısın. İnsanın içine giremezler. Hiçbir yararı olmayacağını
bile bile insan kalmanın çok önemli olduğunu düşünüyorsan,
onları yendin demektir."
Her şeyi sürekli dinleyen tele-ekranı düşündü. Seni
gece gündüz gözetleyebilirlerdi, ama soğukkanlılığını
koruduğun sürece onları atlatabilirdin. O kadar zeki olmalarına
karşın, insanın aklından geçenleri okumanın
sırrını çözmeyi becerememişlerdi. Kim bilir, belki de ellerine
düştüğünüzde böyle olmuyordu. Sevgi Bakanlığı'
nda neler olup bittiğini bilen yoktu, ama yine de kestirmek
o kadar zor olmasa gerekti: Herhalde işkenceden
geçiriyorlar, ilaçlar veriyorlar, duyarlı aygıtlarla sinirsel
tepkilerinizi ölçüyorlar, uykusuz ve yalnız bırakarak, sürekli
sorguya çekerek yavaş yavaş bitkin düşürüyorlardı.
Gerçekler, ne yaparsanız yapın, gizlenemezdi. Araştırıp
kovuşturarak ortaya çıkarılabilir, işkence yaparak sizden
sökülüp alınabilirdi. Ama amacınız hayatta kalmak değil
de insan kalmaksa, sonuçta ne fark ederdi ki? Duygularınızı
değiştirmeleri olanaksızdı; siz kendiniz bile değiştiremezdiniz
duygularınızı, isteseniz bile. Yaptığınız, söylediğiniz
ya da düşündüğünüz her şeyi en küçük ayrıntısına
kadar açığa çıkarabilirlerdi; ama nasıl işlediğini sizin
bile bilmediğiniz, yüreğinizin içi, sırrını korurdu.
VIII
Başarmışlardı, evet, sonunda başarmışlardı işte!
Loş, uzun bir odadaydılar. Tele-ekranın sesi iyice kısılmıştı,
yalnızca bir mırıltı duyuluyordu; koyu mavi halı