George Orwell - 1984

ya da özel el işaretleriyle tanıyan gizli örgüt üyelerinin
oluşturduğu kocaman bir yeraltı dünyası canlandırmışsınızdır
kafanızda. Bilesiniz ki, böyle bir şey yok. Kardeşlik
üyelerinin birbirlerini tanımaları için böyle yöntemlere
gerek yoktur, bir üyenin birkaç üyeden fazlasının kimliğini
bilmesi olanaksızdır. Goldstein bile, Düşünce Polisi'nin
eline düşecek olsa, tam bir üye listesi ya da tam bir listeye
ulaşmalarını sağlayacak hiçbir bilgi veremez. Böyle bir
liste yok. Kardeşlik, bildik anlamda bir örgüt olmadığı
için ortadan kaldırılamaz. Onu, yok edilmesi olanaksız
bir düşünceden başka bir arada tutan bir şey yoktur. Sizin
de o düşünceden başka hiçbir desteğiniz olmayacak. Size
yoldaşlık eden, omuz veren hiç kimse olmayacak. Bir gün
yakalanacak olursanız, kimseden yardım görmeyeceksiniz.
Biz üyelerimize hiçbir zaman yardım etmeyiz. Eğer
birinin ille de susturulması gerekiyorsa, tutuklunun hücresine
gizlice jilet soktuğumuz olur, hepsi o kadar. Hiçbir
sonuç beklemeden, hiçbir umuda kapılmadan yaşamaya
alışmanız gerekecek. Bir süre çalışacak, yakalanacak, itiraf
edecek, sonra da öleceksiniz. Görüp göreceğiniz tek
sonuç bunlar olacak. Bizim yaşadığımız dönemde gözle
görülür bir değişiklik olma olasılığı sıfır. Biz ölüyüz. Bizim
biricik gerçek yaşamımız gelecekte. O da, bir avuç
toprak ve kemik parçaları olarak. Ama bu gelecek ne kadar
uzakta, bilen yok. Bin yıl sonra da olabilir. Şimdilik
aklın alanını azar azar genişletmekten başka hiçbir şey
mümkün değil. Ortak hareket edemeyiz. Ancak bilgimizi
başkalarına, bireyden bireye, kuşaktan kuşağa yayabiliriz.
Düşünce Polisi varken, başka bir yol yok."
Sustu ve üçüncü kez saatine baktı.
"Artık yavaş yavaş gitseniz iyi olacak, yoldaş," dedi
Julia'ya. "Ama bir dakika. Şarabın yarısı duruyor daha.''
Kadehleri doldurduktan sonra kendi kadehini kaldırdı.