George Orwell - 1984

liyorsa, bu hiç kuşkusuz işkenceden de, ölümden de beter
bir şeydi.
Parti, Okyanusya'nın Avrasya'yla hiçbir zaman bağlaşmaya
girmediğini söylüyordu. Ama o, Winston Smith
olarak, Okyanusya'nın daha dört yıl önce Avrasya'yla
bağlaşma içinde olduğunu biliyordu. Peki, bu bilgi neredeydi?
Yalnızca kafasının içinde, o da pek yakında yok
edilip gidecekti nasıl olsa. Ve eğer başka herkes Parti'nin
dayattığı yalanı kabulleniyorsa −eğer bütün kayıtlar aynı
masalı söylüyorsa−, o zaman yalan tarihe geçecek ve gerçek
olacaktı. Parti sloganında ne deniyordu: "Geçmişi
denetim altında tutan, geleceği de denetim altında tutar;
şimdiyi denetim altında tutan, geçmişi de denetim altında
tutar." Üstelik geçmiş, doğası gereği değiştirilebilir
olmasına karşın, hiçbir zaman değiştirilmemişti. Şimdi
gerçek olan, sonsuza dek gerçekti. Çok basitti. Tek gereken,
kendi belleğinize karşı sonu gelmeyen zaferler kazanmanızda
"Gerçeklik denetimi" diyorlardı buna: Yenisöylem'de
ise "çiftdüşün".
"Rahat!" diye bağırdı kadın eğitmen, biraz daha güler
yüzle.
Winston kollarını yana indirerek havayı yeniden yavaş
yavaş içine çekti. Aklı çiftdüşünün dolambaçlı dünyasına
kayıp gitmişti. Hem bilmek hem de bilmemek,
bir yandan ustaca uydurulmuş yalanlar söylerken bir
yandan da tüm gerçeğin ayırdında olmak, çeliştiklerini
bilerek ve her ikisine de inanarak birbirini çürüten iki
görüşü aynı anda savunmak; mantığa karşı mantığı kullanmak,
ahlaka sahip çıktığını söylerken ahlakı yadsımak,
hem demokrasinin olanaksızlığına hem de Parti'nin demokrasinin
koruyucusu olduğuna inanmak; unutulması
gerekeni unutmak, gerekli olur olmaz yeniden anımsamak,
sonra birden yeniden unutuvermek: en önemlisi
de, aynı işlemi işlemin kendisine de uygulamak. İşin asıl