George Orwell - 1984

lamıştı. O'Brien'ın sözünü ettiği, Syme'dan başkası olamazdı.
Ama Syme yalnızca ölmemiş, yok edilmişti, bir
yitikkişi'ydi. Ondan açıkça söz açmak çok tehlikeli olabilirdi.
O'Brien'ın sözleri, besbelli, bir işaret, bir parolaydı.
Bu küçük düşüncesuçunu paylaşmakla Winston'ı suç ortağı
yapıvermişti. Koridorda ağır ağır yürürlerken
O'Brien birden durdu. Karşısındakini her nasılsa savunmasız
bırakan o her zamanki barışıklığıyla gözlüğünü
düzelttikten sonra devam etti:
"Aslında, yazınızda, kullanımdan kaldırılmış iki sözcük
kullandığınızı fark ettiğimi söyleyecektim. Ama
daha yeni kaldırıldılar kullanımdan. Yenisöylem Sözlüğü'nün
onuncu basımını gördünüz mü?"
"Hayır," dedi Winston. "Basıldığından haberim yoktu.
Kayıt Dairesi'nde biz hâlâ dokuzuncu basımı kullanıyoruz."
"Sanırım, onuncu basım birkaç aya kadar çıkacak.
Ama birkaç kopyayı önceden dağıttılar. Bende bir tane
var. Belki görmek istersiniz.''
Winston, işin nereye varacağını hemen anlayarak,
"Çok isterim," dedi.
"Sözlükteki bazı yeni gelişmeler çok yerinde. Örneğin,
fiil sayısının azaltılmış olması sanırım ilginizi çekecektir.
Nasıl yapsak, Sözlüğü size bir kuryeyle mi yollasam?
Ama unuturum diye korkuyorum. İyisi mi, size
uygun bir zamanda evime uğrayıp alıverin. Bir dakika.
Size adresimi vereyim."
Tele-ekranlardan birinin önündeydiler. O'Brien, aklı
başka yerdeymişçesine ceplerini karıştırdıktan sonra, deri
kapaklı küçük bir not defteriyle altın bir mürekkepli
kalem çıkardı. Tele-ekranın hemen altında, aygıtın öbür
yanından bakan kişinin ne yazdığını okuyabileceği bir
konumda, çabucak bir adres yazdı, sayfayı yırtıp Winston'a
verdi.