George Orwell - 1984

niyordu. Dahası, her iki cins için de sonuna kadar bakir
kalmayı savunan Seks Karşıtı Gençlik Birliği gibi örgütler
bile kurulmuştu. Bir gün tüm çocukların yapay döllenme
(Yenisöylem'de yapdöl deniyordu) yoluyla dünyaya
getirileceği ve kamu kurumlarında yetiştirileceği
söyleniyordu. Winston, bunun, çok ciddiye bindirilmese
de, Parti'nin genel ideolojisine uygun düştüğünün ayırdındaydı.
Parti, cinsel içgüdüyü yok etmeye, yok edemediğinde
de çarpıtmaya ve karalamaya çalışıyordu. Winston
neden böyle yapıldığını bilmiyordu, ama böyle olması
gerektiğini doğal karşılıyordu. Kaldı ki, Parti'nin
kadınlar arasındaki çabaları büyük ölçüde başarılıydı.
Winston bir kez daha Katharine'i düşündü. Ayrılalı
dokuz, on, belki on bir yıl olmuştu. Nedense Katharine
pek ender aklına geliyordu. Kimi zaman, evli olduğunu
bile günlerce unuttuğu oluyordu. Yalnızca on beş ay kadar
birlikte yaşamışlardı. Parti boşanmaya izin vermese
de, çocuğu olmayan çiftleri ayrı yaşamaya özendiriyordu.
Katharine uzun boylu, sarı saçlı, çok düzgün, alımlı
bir kızdı. İnsanın, arkasının tümüyle boş olduğunu anlayıncaya
kadar soylu diyebileceği, kişilikli, sert bir yüzü
vardı. Winston, evliliklerinin daha başında −belki de yalnızca,
Katharine'i çoğu insandan daha yakından tanıdığı
için− hayatında ondan daha salak, daha kalın kafalı, daha
beyinsiz birine rastlamadığı sonucuna varmıştı. Kafası sloganlardan
başka bir şey almazdı; her türlü ahmaklığa inanabilirdi,
yeter ki Parti tarafından söylensin. Winston, kendi
kendine, "ses bandı" adını takmıştı ona. Yine de, şu cinsellik
denen şey olmasa, onunla yaşamaya katlanabilirdi.
Ona ne zaman dokunacak olsa, ürküp kaskatı kesilirdi.
Ona sarılmak, tahtadan bir kuklaya sarılmaktan farksızdı.
En tuhafı da, Katharine kendisini kucakladığında, onu
olanca gücüyle ittiği duygusuna kapılmasıydı. Kasları o kadar
sertti ki, Winston ister istemez böyle bir duyguya ka-