George Orwell - 1984

Sözünü bitiremeden çığlığı bastı. Ansızın bıçak gibi
bir acı saplanmıştı bedenine. O'Brien kolu kaldırmış, ibreyi
otuz beşe yükseltmişti.
"Çok aptalcaydı, Winston, çok aptalca," dedi. "Bu
kadar aptalcasını senden beklemezdim, çok daha akıllıca
bir yanıt verebilirdin."
Kolu geri çekip devam etti:
"Sorumun yanıtı neydi, söyleyeyim sana. Şöyle: Parti,
iktidarda olmayı, yalnızca kendi çıkarı için istiyor.
Başkalarının iyiliği bizim umurumuzda değil, bizi ilgilendiren
yalnızca iktidardır. Servet, lüks, uzun yaşamak ya
da mutluluk değil, yalnızca iktidar, salt iktidar. Salt iktidarın
ne demek olduğunu birazdan anlayacaksın. Bizi
geçmişteki tüm oligarşilerden farklı kılan, ne yaptığımızı
biliyor olmamız. Onların hepsi, hatta bize benzeyenleri
bile korkak ve ikiyüzlüydü. Alman Nazilerinin ve Rus
Komünistlerinin yöntemleri bizim yöntemlerimize çok
yaklaşmıştı, ama onlar kendi güdülerini tanımayı hiçbir
zaman göze alamadılar. İktidarı zorunlu olarak ve belirli
bir süre için ele geçirdiklerini, yolun sonunda insanların
özgür ve eşit olacakları bir cennetin beklediğini söylüyorlar,
dahası belki de buna inanıyorlardı bile. Biz öyle değiliz
Kimsenin iktidarı sonradan bırakmak amacıyla ele
geçirmediğini biliyoruz. İktidar bir araç değil, bir amaçtır.
Kimse devrimi korumak için diktatörlük kurmaz;
diktatörlük kurmak için devrim yapar. Zulmün amacı
zulümdür. İşkencenin amacı işkencedir. İktidarın amacı
iktidardır. Şimdi anlamaya başladın mı beni?"
Winston, daha önce de olduğu gibi, O'Brien'ın yüzünün
ne kadar yorgun olduğunu fark ederek irkildi.
Gerçi güçlü, tıkız ve acımasız bir yüzdü, bu yüzdeki
zekâ ve denetimli tutku karşısında kendini hep umarsız
hissediyordu; ama yine de bir yorgunluk vardı bu yüzde.
Gözlerinin altında torbalar oluşmuş, yanaklarının derisi