George Orwell - 1984

tin altına çarptı. Kendinden geçmişçesine yerde yatarken,
ağzından burnundan koyu bir kan geldi. Elinde olmadan
hafif bir inilti çıktı ağzından. Yerde dertop olduktan
sonra elleri ve dizleri üstünde güçlükle doğruldu.
Takma dişleri, ağzından gelen kanlı salyalara bulanarak
yere düştü.
Tutuklular, elleri dizlerinde kenetlenmiş, hiç kıpırdamadan
oturuyorlardı. Çenesiz adam zorlukla kalkıp
yerine oturdu. Yüzünün bir yanı şimdiden morarmaya
başlamıştı. Dudakları davul gibi şişmiş, ağzı, tam ortasında
kara bir delik bulunan kıpkırmızı bir et yığınına dönmüştü.
Ara sıra tulumunun göğsüne kan damlıyordu.
Gri gözleri, daha da suçlu bakışlarla, bu onur kırıcı olaydan
ötürü kendisini ne kadar aşağıladıklarını anlamak
istercesine öbürlerinin yüzlerinde dolaşıyordu.
Kapı açıldı. Subay, suratı bir deri bir kemik kalmış
adama el etti.
"101 Numaralı Oda'ya," dedi.
Winston'ın oturduğu taraftan boğuk bir ses geldi,
bir hareketlenme oldu. Adam kendini yere attığı gibi diz
çökmüş, ellerini kenetlemişti.
"Yoldaş! Komutanım!" diye haykırdı. "Beni neden
oraya götürüyorsunuz ki? Size bildiğim her şeyi anlatmadım
mı? Öğreneceğiniz başka ne kaldı ki? Her şeyi
itiraf ettim, söylemediğim hiçbir şey kalmadı! Varsa söyleyin,
hemen itiraf edeyim. İsterseniz yazıp verin, imzalayayım!
Yeter ki 101 Numaralı Oda'ya götürmeyin!"
Subay, "101 Numaralı Oda'ya," diye yineledi.
Adamın zaten sararıp solmuş yüzü öyle bir renge
bürünmüştü ki, Winston'ın ağzı açık kaldı. İnsan görse
inanmazdı ama, adamın yüzü yemyeşil olmuştu.
"Dilediğinizi yapın bana!" diye uludu. "Haftalardır
aç bıraktınız zaten. Bitirin şu işi, bırakın öleyim. Vuracaksınız
vurun. Asacaksanız asın. İsterseniz yirmi beş yıl