George Orwell - 1984

IV
Syme yok olmuştu. Bir sabah bir de bakmışlardı ki,
işe gelmemiş: Birkaç münasebetsiz, Syme'ın işe gelmemesine
laf etti. Ertesi gün ise kimse ondan söz etmedi.
Üçüncü gün Winston, Arşiv Dairesi'nin önüne gidip duyuru
tahtasına baktı. Duyurulardan birinde, aralarında
Syme'ın da bulunduğu Satranç Kurulu üyelerinin listesi
yer alıyordu. Listede bir değişiklik yokmuş gibi görünüyordu,
hiçbir adın üstü çizilmemişti, ama bir ad eksikti.
Syme artık yoktu: Hiç var olmamıştı.
Ortalık kavruluyordu. Labirenti andıran Bakanlık'ta
penceresiz, klimalı odalar normal sıcaklıklarını koruyordu,
ama dışarıda kaldırımlarda yürüyen insanların ayakları
yanıyor, yoğun saatlerde metrolar leş gibi kokuyordu.
Nefret Haftası'nın hazırlıkları bütün hızıyla sürüyor,
Bakanlıklarda çalışanlar her gün fazla mesai yapıyorlardı.
Geçit törenlerinin, mitinglerin, askeri törenlerin, konuşmaların,
balmumu heykel sergilerinin, film gösterimlerinin,
tele-ekran izlencelerinin örgütlenmesi gerekiyordu;
tribünler kurulacak, resimler asılacak, sloganlar
bulunacak, şarkılar yazılacak, söylentiler yayılacak, fotoğraflar
çarpıtılacaktı. Julia'nın Kurgu Dairesi'ndeki
bölümünde, roman üretimine ara vermişler, haldır haldır
vahşet broşürleri hazırlıyorlardı. Winston, gündelik
işlerinin yanı sıra, her gün zamanının önemli bir bölümünü
Times gazetesinin eski sayılarını incelemeye, konuşmalarda
alıntı yapılacak haberleri değiştirip çarpıtmaya
ayırıyordu. Gecenin geç saatlerinde, bıçkın proleterler
sokaklarda kabadayılık taslayarak dolaşırlarken,
kentte bir kıyamettir gidiyordu. Kente her zamankinden
daha çok tepkili bomba yağıyor, bazen uzaklarda
büyük patlamalar oluyor, bunları kimse açıklayamadığı