George Orwell - 1984

pon adalarını ve Mançurya, Moğolistan ve Tibet'in büyük
ama durmadan değişen bir bölümünü kapsar.
Bu üç süper-devlet, saflaşmalar değişmekle birlikte,
son yirmi beş yıldır birbiriyle sürekli savaşmaktadır. Ne
var ki, savaş artık yirminci yüzyılın ilk onyıllarındaki
amansız yok etme savaşı olmaktan çıkmıştır. Birbirlerini
yok edemeyen, birbirleriyle savaşmaları için hiçbir somut
nedenleri olmadığı gibi, aralarında gerçek bir ideolojik
ayrılık da bulunmayan taraflar arasında, sınırlı hedefleri
olan bir savaştır bu. Ancak bu, çarpışmaların ya da
savaşla ilgili tutumun eskisi kadar gaddarca olmaktan
çıktığı ya da daha soylu bir niteliğe büründüğü anlamına
gelmemektedir. Tam tersine, savaş çılgınlığı tüm ülkelerde
olanca evrenselliğiyle sürmekte; ırza geçme, yağmalama,
çocukları boğazlama, tüm halkı köleleştirme, hatta
tutsakların kaynar suya atılması ve diri diri gömülmesi
gibi eylemler olağan sayılmakta, dahası bütün bunlar
düşman tarafından değil de kendi ülkeniz tarafından yapılıyorsa,
övgüyle karşılanmaktadır. Ama doğrudan savaşa
giren insanların sayısı pek az olduğu gibi, bunların
çoğu iyi eğitim görmüş ve uzlaşmış kişilerdir; üstelik savaş
eskiye oranla çok daha az kayba yol açmaktadır.
Meydana gelen çarpışmalar da, sokaktaki insanın pek
haberinin olmadığı belirsiz sınırlarda ya da deniz yollarındaki
stratejik noktaları koruyan Yüzen Kalelerin çevresinde
gerçekleşmektedir. Savaş, uygarlık merkezlerinde,
tüketim maddelerinin durmadan kısıtlanmasından
ve arada sırada otuz kırk kişinin ölümüne yol açan tepkili
bombalardan başka bir anlam taşımamaktadır. Aslında
savaş nitelik değiştirmiştir. Daha doğrusu, savaşın nedenlerinin
önem sırası değişmiştir. Yirminci yüzyılın başlarındaki
büyük savaşlarda sınırlı bir rol oynayan güdüler
artık başat bir duruma gelmiştir ve bilinçli bir kabul görmekte
ve temel alınmaktadır.