George Orwell - 1984

Gerçi bir şeye gereğinden fazla ilgi göstermenin ne kadar
tehlikeli olduğunu biliyordu, ama yine de iyice emin
olmak için, kâğıdı bellek deliğine atmadan önce bir kez
daha okumadan edemedi.
Öğleye kadar güçbela çalışabildi. Bir sürü saçma sapan
işe odaklanmak sorun değildi, en kötüsü yüreğindeki
coşkuyu tele-ekrandan gizlemek zorunda olmasıydı.
Midesi yanıyordu sanki. Sıcak, kalabalık ve gürültülü
kantindeki öğle yemeği tam bir işkenceye dönüştü. Yemek
saatinde hiç değilse bir süre başını dinlemeyi umuyordu,
ama ne gezer, kuş beyinli Parsons gelip yanına
oturmasın mı; ter kokusunun türlünün berbat kokusunu
bile bastırması yetmiyormuş gibi, Nefret Haftası hazırlıklarını
anlata anlata bitiremiyor, susmak bilmiyordu.
Özellikle Büyük Birader'in başının iki metre genişliğindeki
kartonpiyerden modeli konusunda çok heyecanlıydı;
model, Nefret Haftası için Büyük Birader'in kızının
Casuslar'daki birliği tarafından yapılmıştı. Hele, onca şamata
arasında Parsons'ın güçlükle duyabildiği o sersemce
sözlerini ikide bir yinelemesini istemek zorunda kalmak
Winston'ı illet ediyordu. Bir ara gözüne genç kız
ilişti; kantinin öbür ucundaki bir masada iki kızla birlikte
oturuyordu. Onu görmemiş gibiydi, Winston da bir daha
o tarafa bakmadı.
Öğleden sonra biraz daha katlandırdı. Öğle yemeğinden
hemen sonra, önüne, birkaç saatini alacak ve her
şeyi bir yana bırakmasını gerektirecek kadar incelikli ve
güç bir iş geldi. İç Parti'nin şimdilerde kuşku altında olan,
önde gelen bir üyesini gözden düşürmek için, iki yıl öncesine
ilişkin üretim raporlarının çarpıtılması gerekiyordu.
Winston'ın iyi kıvırdığı işlerden biriydi bu, o yüzden
kızı kafasından silerek iki saatten fazla bir zaman çalıştı.
Ne ki, iş biter bitmez kız yeniden aklına düştü ve yalnız
kalmak için dayanılmaz bir istek duydu. Bu yeni ge-