George Orwell - 1984

alarıyla sandviç ve Zafer Kahvesi dağıtıyorlardı. Winston
her uyku molasından önce masasındaki tüm işleri
bitirmeye özen gösteriyor, ama çapaklı gözler ve ağrılar
içinde sürünerek geri döndüğünde, masayı, çığ gibi yükselen
ve söyleyaz'ın üstünden yerlere taşan kâğıt rulolarıyla
kaplı buluyor, ilk işi, çalışabileceği bir yer açmak
için onları toplayıp düzene sokmak oluyordu. En kötüsü
de, yaptığı işin tümüyle mekanik çalışmadan oluşmamasıydı.
Gerçi bir adı başka bir adla değiştirmek çoğu zaman
yeterli oluyordu, ama ayrıntılı raporların hazırlanması
büyük bir özen ve hayal gücü gerektiriyordu. Savaşı
dünyanın bir yerinden alıp başka bir yerine taşıyabilmek
için bile iyi coğrafya bilmek gerekiyordu.
Üçüncü gün artık gözlerinin içi zonkluyor, ikide bir
gözlüğünü silmek zorunda kalıyordu. Eziyetli bir beden
işiyle uğraşmaktan farkı yoktu bunun; zaman zaman, hiç
yapmasa haklı olacağını düşünüyor, ama sonunda tamamlamak
için kendini yiyip bitiriyordu. Anımsayabildiği kadarıyla,
söyleyaz'a yazdırdığı her sözcüğün, kaleminden
çıkan her sözün kuyruklu birer yalan olmasına aldırmıyordu.
Dairedeki herkes gibi o da, sahtekârlığın kusursuz
olması için çabalıyordu. Altıncı günün sabahı kâğıt rulolarının
gelişinde bir yavaşlama oldu. Yarım saat kadar
borudan hiçbir şey gelmedi; sonra bir rulo geldi ve yine
durdu. İş her yerde hemen hemen aynı anda hafifliyordu.
Tüm Daire'de herkes sanki gizliden gizliye derin bir nefes
almıştı. Hiçbir zaman anlatılamayacak, çok büyük bir iş
başarılmıştı. Artık hiç kimse Avrasya'yla savaşılmış olduğunu
belgelere dayanarak kanıtlayamazdı. Saat on ikide,
Bakanlık çalışanlarının ertesi sabaha kadar izinli oldukları
açıklandı. Winston, kitabın bulunduğu çantayı çalışırken
bacaklarının arasına koymuş, uyurken de koynuna almıştı;
çantayı kapıp doğruca eve gitti, tıraş oldu; su o kadar sıcak
olmamasına karşın az kalsın banyoda uyuyakalacaktı.