George Orwell - 1984

öne eğilmiş, bir eliyle mikrofona yapışmış, öbür elini havada
savurarak söylevini hâlâ sürdürüyordu. Bir dakika
geçti geçmedi, kalabalıktan yine vahşi öfke haykırışları
yükseldi. Nefret biraz önceki gibi sürüyordu, hedefi değişmişti,
o kadar.
Bütün bunlar olup biterken, Winston'ı en çok etkileyen
de, konuşmacının cümlenin tam ortasında, bir an
duraksamadan, dahası sözdizimini bile bozmadan, düşmanın
adını değiştirivermiş olmasıydı. Ama o sırada başka
işi vardı. Posterler duvarlardan sökülürken meydana
gelen karışıklıkta, yüzünü görmediği bir adam omzuna
dokunarak, "Özür dilerim, galiba çantanızı düşürdünüz,"
demişti. Winston da, hiçbir şey demeden, kendisine uzatılan
çantayı alıvermişti. Çantanın içine günler sonra bakabileceğinin
farkındaydı. Gösteri biter bitmez, saatin
yirmi üçe geldiğine bakmadan, doğruca Gerçek Bakanlığı'na
gitti. Bakanlıkta çalışan herkes oradaydı. Tele-ekranlardan
herkesi görev yerine çağıran buyruklara pek
gerek kalmamıştı.
Okyanusya, Doğuasya'yla savaştaydı: Okyanusya,
hep savaştaydı Doğuasya'yla. Son beş yılın politik yayınlarının
büyük bir bölümünün artık hiçbir geçerliliği kalmamıştı.
Tekmil rapor ve kayıtların, gazeteler, kitaplar,
broşürler, filmler, ses bantları ve fotoğrafların hepsinin
en kısa zamanda düzeltilmesi gerekiyordu. Gerçi herhangi
bir yönerge yayımlanmış değildi, ama Daire'deki
bölüm başkanlarının, Avrasya'yla savaş ya da Doğuasya'yla
ittifakla ilgili her şeyin bir hafta içinde yok edilmesini
isteyecekleri belliydi. Yapılacak çok iş vardı, ama
işlemlerin gerçek adlarıyla anılamaması işin yükünü
daha da artırıyordu. Kayıt Dairesi'nde herkes günde on
sekiz saat çalışıyor, ancak üçer saatlik iki molada uyku
uyuyabiliyordu. Aşağıdan şilteler getirilip koridorlara serilmişti;
yemek saatlerinde kantin görevlileri servis ara-