George Orwell - 1984

olabileceği gibi, unuttuğunu da unutmuş olabilirdi. Bunun
sıradan bir hile olduğundan nasıl emin olabilirdi ki
insan? Belki de delilerdeki o zihin kayması gerçekten
olabiliyordu: Onu yenik düşüren düşünce bu oldu.
O'Brien, başına dikilmiş, dikkatle ona bakıyordu.
Dikbaşlı ama parlak bir çocuğa sabırla özen gösteren bir
öğretmenden farksızdı.
"Geçmişin denetlenmesiyle ilgili bir Parti sloganı
vardır," dedi. "Söyler misin, lütfen."
Winston, boyun eğerek, "Geçmişi denetim altında
tutan, geleceği de denetim altında tutar; şimdiyi denetim
altında tutan, geçmişi de denetim altında tutar," dedi.
O'Brien, başıyla onaylayarak, "Şimdiyi denetim altında
tutan, geçmişi de denetim altında tutar," dedi.
"Geçmişin gerçekten var olduğu kanısında mısın, Winston?"
Winston bir kez daha umarsızlığa kapılmıştı. Kadrana
bir bakış fırlattı. Kendisini acı duymaktan kurtaracak
yanıtın "evet" mi, yoksa "hayır" mı olduğunu bilmediği
gibi, hangi yanıtın doğru olduğuna inandığını da bilmiyordu.
O'Brien, hafifçe gülümseyerek, "Sen metafizikçi değilsin,
Winston," dedi. "Var olmanın ne anlama geldiğini
şu ana kadar hiç düşünmedin. Daha açık söyleyeyim.
Geçmiş, uzamda somut olarak var mıdır? Geçmişin varlığını
hâlâ koruduğu herhangi bir yer, bir somut nesneler
dünyası var mıdır?"
"Hayır."
"Öyleyse, geçmiş, varsa eğer, nerededir?"
"Kayıtlarda. Yazılı olarak."
"Kayıtlarda. Başka nerede?"
"Zihinlerde. İnsanların belleğinde."
"Bellekte. Güzel. Eh, biz Parti olarak tüm kayıtları
da, tüm bellekleri de denetim altında tuttuğumuza göre,