George Orwell - 1984

"Julia. Ben seninkini biliyorum. Winston... Winston
Smith."
"Nasıl öğrendin?"
"Galiba bazı şeyleri öğrenmekte senden daha becerikliyim,
canım. Söyle bakalım, sana o pusulayı vermeden
önce hakkımda neler düşünüyordun?"
Winston yalan söyleme isteğine kapılmadı. Dahası,
en kötüsünden başlamak bir tür ilanı aşk yerine bile geçebilir,
diye düşündü.
"Senden resmen nefret ediyordum," dedi. "Irzına
geçmek, sonra da öldürmek istiyordum seni. İki hafta
önce, başını bir kaldırım taşıyla ezmeyi geçirdim aklımdan
ciddi ciddi. Doğrusunu istersen, senin Düşünce
Polisi'yle bir ilişkin olduğunu düşünüyordum."
Gülüşüne bakılırsa kızın hoşuna gitmişti; belli ki,
Winston'ın sözlerini kendini gizlemekteki becerisine bir
övgü olarak almıştı.
"Düşünce Polisi ha! Gerçekten böyle düşünmüş olamazsın!"
"Yok, aslında tam öyle değil. Ama görünüşüne bakarak
−gençsin, dinçsin, sağlıklısın ya, anlarsın işte− sandım
ki..."
"İyi bir Parti üyesi olduğumu sandın. Özüyle sözüyle
su katılmadık bir Parti üyesi. Bayraklar, geçit törenleri,
oyunlar, toplu doğa yürüyüşleri falan. Fırsatını bulsam
seni bir düşünce-suçlusu olarak ele verip öldürteceğimi
geçirdin kafandan, değil mi?"
"Evet, öyle bir şey işte. Biliyorsun, genç kızların çoğu
böyle."
Julia, "Her şeyin nedeni şu rezil şey," diyerek Seks
Karşıtı Gençlik Birliği'nin kızıl kuşağını belinden çıkardı,
bir dalın üstüne fırlattı. Sonra, elini beline götürünce
bir şey anımsamışçasına elini tulumunun cebine soktu,
küçük bir parça çikolata çıkardı. İkiye bölüp yarısını