George Orwell - 1984

susadursun, "Şimdi, gelelim, 'nasıl' ve 'neden' sorununa.
Parti'nin iktidarını nasıl koruduğunu çok iyi biliyorsun,"
diye ekledi. "Sen bana, iktidara neden sımsıkı sarıldığımızı
söyle. Bizi buna yönelten ne? İktidarı neden bu kadar
istiyoruz? Haydi, söyle bakalım."
Winston yine de kısa bir süre suskun kaldı. Kendini
bitkin hissediyordu. O'Brien'ın yüzünde yine o kendinden
geçişin çılgınca pırıltısı belirmişti. O'Brien'ın ne diyeceğini
biliyordu: Parti, iktidarı, kendi çıkarları için değil,
çoğunluğun iyiliği için istiyordu. Parti iktidarda olmak
istiyordu, çünkü halk kitleleri özgürlüğü kaldıramayan
ya da gerçekle yüzleşemeyen, dolayısıyla kendilerinden
güçlü birileri tarafından yönetilmesi ve sistemli bir biçimde
aldatılması gereken zayıf, korkak yaratıklardı. İnsanlar
özgürlük ile mutluluk arasında seçim yapmak zorundaydı
ve büyük çoğunluk mutluluğu seçiyordu. Parti,
zayıfların ebedi koruyucusu, iyilik olsun diye kötülük
eden, başkalarının mutluluğu uğruna kendi mutluluğundan
vazgeçen, bu yola baş koymuş bir mezhepti. Ama
korkunç olan, diye düşündü Winston, O'Brien'ın bütün
bunları inanarak söyleyecek olması. Yüzünden okunuyordu
bu. O'Brien her şeyi biliyordu. Dünyanın aslında
nasıl bir yer olduğunu, kitlelerin ne kadar küçük düşürücü
koşullarda yaşadıklarını, Parti'nin onları hangi yalanlar
ve zorbalıklarla o koşullarda tuttuğunu Winston'dan çok
daha iyi biliyordu. Her şeyi kavramış, her şeyi tartıp değerlendirmiş
olmasına karşın, hiçbir şey fark etmemişti:
En sonunda ulaşılacak amaç, her şeyi haklı kılıyordu. Senin
görüşlerini sonuna kadar dinledikten sonra kendi bildiğini
okumakta direten, senden daha zeki bir çılgına
karşı ne yapabilirsin ki, diye geçirdi aklından.
"Bizi bizim iyiliğimiz için yönetiyorsunuz," dedi duyulur
duyulmaz bir sesle. "İnsanların kendi kendilerini
yönetemeyeceklerine inanıyorsunuz. O yüzden de..."