George Orwell - 1984

yumsuyordu. Kızın beli, kolunun altında, yumuşacık ve
sıcacıktı. Kızı kendine çekip kucakladı, göğüsleri göğsündeydi
artık; bedeni bedeninde eriyordu sanki. Elleriyle
gezindiği her yeri teslim alıyordu. Ağızları birbirine yapıştı;
bu kez, önceki yabanıl öpüşmelerinden çok farklıydı.
Dudakları ayrıldığında ikisi de derin bir iç çekti. Ardıçkuşu
ürktü, kanat çırparak uzaklaştı.
Winston, dudaklarını kızın kulağına dayayarak, "Hadi,"
diye fısıldadı.
Julia da fısıltıyla, "Burada olmaz," dedi. "Gel, gizli
köşemize gidelim. Daha güvenli orası."
Yerlerdeki ince dallara bastıkça çıtırtılar çıkararak
çabucak açıklığa döndüler. Körpe ağaçların ortasına geldiklerinde,
Julia dönüp Winston'a baktı. İkisi de soluk
soluğaydı, ama Julia'nın dudaklarının kıyısındaki o gülümseyiş
yeniden belirmişti. Bir an öylece Winston'a
baktıktan sonra tulumunun fermuarına uzandı. Ve işte!
Nerdeyse Winston'ın düşlediği gibiydi. Winston'ın aklından
geçirmesine kalmadan çıkarıverdiği giysilerini
akla zarar bir buyurganlıkla fırlatıp atarken koca bir uygarlığı
silip atıyordu sanki. Bembeyaz vücudu gün ışığında
pırıl pırıldı. Oysa Winston kızın vücuduna bir süre
bakmadı; gözlerini, Julia'nın çilli yüzündeki o belli belirsiz,
ama meydan okuyan gülümseyişten alamadı. Önünde
diz çöküp ellerini ellerine aldı.
Daha önce de yaptın mı bunu?"
"Tabii. Yüzlerce kez yaptım... yüzlerce kez olmasa
da pek çok kez."
"Parti üyeleriyle mi?"
"Evet, hep Parti üyeleriyle."
"İç Parti üyeleriyle mi?"
"Yok, o alçaklarla hiç yapmadım. Ama bir sürüsü
eline fırsat geçse yapmak için neler vermez. Herkese
azizlik taslarlar, yutturabildiklerine tabii."