George Orwell - 1984

hiç fark etmezdi. Bir bakıma, arkadaşlıktan derin bir şeydi
bu, yakın dosttular: Asıl söylenmesi gerekenler hiçbir
zaman söylenmeyecek olsa bile, bir gün bir yerde buluşup
konuşabilirlerdi. O'Brien, aklından aynı düşünce geçiyormuşçasına
ona bakıyordu.
Sakin, sohbet edercesine, "Nerede olduğunu biliyor
musun, Winston?" diye sordu.
"Bilmiyorum. Tahmin edebiliyorum. Sevgi Bakanlığı
'nda."
"Ne kadardır burada olduğunu biliyor musun?"
"Bilmiyorum. Günler, haftalar, aylardır... Sanırsam
aylardır."
"Peki, insanları neden buraya getiriyoruz sence?"
"İtiraf ettirmek için."
"Hayır, onun için değil. Başka?"
"Cezalandırmak için."
"Hayır!" diye bağırdı O'Brien. Sesi müthiş değişmiş,
yüzüne hem bir sertlik hem de canlılık gelmişti. "Hayır!
Ne yalnızca itiraf ettirmek için ne de cezalandırmak için.
Seni neden buraya getirdiğimizi söyleyeyim mi? İyileştirmek
için! Aklını başına getirmek için! Bilesin, Winston,
buraya getirdiğimiz hiç kimseyi iyileşmeden bırakmayız!
İşlediğin o ahmakça suçlar umurumuzda değil. Parti gözle
görülür eylemlerle ilgilenmez; bizi ilgilendiren tek şey
düşüncedir. Biz düşmanlarımızı yok etmek için uğraşmayız,
onları değiştiririz. Bilmem, anlatabiliyor muyum?"
Winston'ın üzerine eğilmişti. Yüzü çok yakında olduğu
için kocaman, aşağıdan bakıldığı için korkunç çirkin
görünüyordu. Cezbeye gelmiş gibiydi, çılgınca bir coşku
okunuyordu yüzünde. Winston'ın yüreğine yine bir ürküntü
düştü. Elinde olsa, yattığı yere iyice gömülecekti.
O'Brien'ın durduk yerde, sırf zevk için kadranın kolunu
kaldırmak üzere olduğundan emindi. Ama tam o sırada
O'Brien arkasını döndü. Odanın içinde bir aşağı bir yuka-