George Orwell - 1984

Kulpsuz porselen fincanlarda verilen cinlerini aldılar.
Salondaki kalabalığın arasından güçlükle geçerek
tepsilerini madeni masaya bıraktılar; masanın bir köşesinde,
kusmuğa benzeyen iğrenç bir türlü artığı kalmıştı.
Winston cin fincanını alıp ağzına götürdü, bir an cesaretini
topladıktan sonra, yağlı bir tadı olan içkiyi tiksinerek
bir dikişte içti. Gözlerinden yaşlar geldi; uzun uzun gözlerini
kırpıştırdıktan sonra birden acıktığını fark etti.
Sulu ve yumuşak bir etli bulamacı andıran türlüyü kaşıklamaya
başladı. Kaplarındaki türlüyü bitirinceye kadar
ikisi de konuşmadı. Winston'ın soluna düşen, hemen
arkasındaki masada oturan biri, salonunun gürültüsünü
delip geçen ördek vaklamasına benzer bir sesle hızlı hızlı,
noktasız virgülsüz konuşmaktaydı.
Winston, gürültüyü bastırmak için sesini yükselterek,
"Sözlük nasıl gidiyor?" diye sordu.
"Yavaş gidiyor," dedi Syme. "Sıfatlara geldim. Büyüleyici."
Yenisöylen'den söz açılınca canlanıvermişti. Yemek
kabını yana itti, zarif ellerini uzatıp ekmeğini ve peynirini
aldı, bağırmadan konuşabilmek için masanın üzerine
eğildi.
"On Birinci Baskı, nihai baskı," dedi. "Dile son biçimini
veriyoruz; başka bir dil konuşan hiç kimse kalmadığında
alacağı biçimi. Sözlüğü tamamladığımızda, senin
gibilerin dili yeni baştan öğrenmeleri gerekecek. Bana
öyle geliyor ki, sizler asıl işimizin yeni sözcükler icat etmek
olduğunu sanıyorsunuz. Oysa ilgisi yok! Sözcükleri
yok ediyoruz; her gün onlarcasını, yüzlercesini ortadan
kaldırıyoruz. Dili en aza indiriyoruz. On Birinci Baskı'da,
2050 yılından önce eskiyecek tek bir sözcük bile bulunmayacak."
Ekmeğinden aç kurt gibi birkaç lokma aldıktan sonra,
konuşmasını bilgiççe bir tutkuyla sürdürdü. İnce es-