George Orwell - 1984

lınca, makineli tüfeğini ağırlık yapması için boynuna
asarak belgelerle birlikte helikopterden atlamış, okyanusun
derin sularında kaybolmuştu; kıskanılası bir son, diyordu
Büyük Birader. Yoldaş Ogilvy'nin ne kadar dürüst
ve içten bir yaşam sürdüğüne değinmeden de edemiyordu.
Her türlü kötü alışkanlıktan uzak duran, hiç sigara
içmeyen biriydi Yoldaş Ogilvy, her gün beden eğitimi salonunda
geçirdiği bir saat dışında hiçbir eğlencesi yoktu;
evlilik ve aile sorunlarının, insanın kendini yirmi dört
saat görevine adamasını engelleyeceğine inandığından
evlenmeme andı içmişti. Sohbetlerinde İngsos ilkeleri
dışında hiçbir konuya yer olmadığı gibi, hayatta Avrasyalı
düşmanların bozguna uğratılmasından, casuslar, kundakçılar,
düşünce-suçluları ve hainlerin ele geçirilmesinden
başkaca bir amacı da yoktu.
Winston, Yoldaş Ogilvy'ye bir de Yararlık Nişanı verilse
mi acaba diye düşündüyse de, durup dururken bir
sürü kaynak göstermeyi gerektireceği için vazgeçti.
Bir kez daha karşı odacıktaki hasmına göz attı.
Tillotson'ın da kendisiyle aynı işi yaptığını sezinliyordu.
Gerçi sonunda kimin yorumunun kabul göreceğini bilmek
olanaksızdı, ama yine de kendi yorumunun benimseneceğinden
handiyse emindi. Daha bir saat önceye
kadar kimsenin hayalinden bile geçiremeyeceği Yoldaş
Ogilvy şimdi bir gerçek olup çıkmıştı. Yaşayanların değil
de ölülerin yaratılabilmesinin ne kadar tuhaf olduğunu
geçirdi aklından. Yoldaş Ogilvy şimdide hiç yaşamamıştı
ama, artık geçmişte yaşıyordu; üstelik, bu sahtecilik unutulduktan
sonra, varlığı Charlemagne ya da Julius Caesar
kadar gerçek, onlar kadar tanıtlı kanıtlı olacaktı.