George Orwell - 1984

"O zaman neden bu kadar üzülüyorsun ki? Bir sürü
insan durmadan öldürülmüyor mu?"
Ona anlatmaya çalışmıştı. "Bu apayrı bir durumdu.
Birinin öldürülmesinden çok daha ciddi bir durum söz
konusuydu. Geçmişin resmen silinip yok edildiğini kavramıyor
musun? Geçmiş yalnızca şu cam parçası gibi,
üstünde hiçbir şey yazmayan nesnelerde yaşıyor. Artık
Devrim'le, Devrim'den önceki yıllarla ilgili hemen hiçbir
şey bilmiyoruz. Bütün kayıtlar ya yok edilmiş ya da
çarpıtılmış, bütün kitaplar yeniden yazılmış, bütün resimler
yeniden yapılmış, bütün heykeller, sokaklar ve
yapılar yeniden adlandırılmış, bütün tarihler değiştirilmiş.
Üstelik bu işlem her gün, her dakika uygulanmaya
devam ediyor. Tarih durdu. Parti'nin her zaman haklı olduğu
sonsuz bir şimdiden başka bir şey yok. Geçmişin
çarpıtıldığını biliyorum, ama bu çarpıtmaları ben yaptığım
halde bunu asla kanıtlayamayacağım. İş bittikten
sonra geride tek bir kanıt kalmıyor. Tek kanıt kafamın
içinde ve benim anılarımı paylaşacak bir kişi daha var
mı, bilemiyorum. Hayatım boyunca yalnızca bir kez gerçek,
somut bir kanıt geçti elime, o da olaydan yıllar son-
"
ra."
"İyi de, ne işe yaradı?"
"Hiçbir işe yaramadı, çünkü birkaç dakika sonra fotoğrafı
bellek deliğine attım. Bugün olsa saklardım."
"Açıkçası ben saklamazdım!" demişti Julia. "Tehlikeleri
göze almaya hazırım, ama değecekse eğer, eski gazete
parçaları için değil. Hem, saklasan bile ne yapabilirdin
ki?"
"Fazla bir şey yapamazdım belki de. Ama basbayağı
kanıttı işte. Birilerine göstermeye cesaret edebilseydim,
hiç değilse birkaçının kulağına kar suyu kaçırabilirdim.
Biz hayattayken herhangi bir şeyin değiştirilebileceğini
düşünemiyorum. Yine de, küçük direniş grupları orada