George Orwell - 1984

Ortalıkta tele-ekran görünmüyordu, ama gizli mikrofonlar
olabilirdi; üstelik görübilirlerdi de. Ama ne fark
ederdi ki, hiçbir şeyin önemi yoktu. Yere uzanabilir, canları
isterse şey yapabilirlerdi. Winston, aklından geçen
karşısında dehşete düşmüştü. Julia, kolunu belini dolamasına
en küçük bir tepki göstermemiş, kolundan sıyrılmaya
bile çalışmamıştı. Winston onda neyin değiştiğini
artık anlamıştı. Yüzü daha bir solgundu; yüzünde, alnından
şakağına kadar uzanan, saçlarının gizleyemediği bir
yara izi göze çarpıyordu; ama asıl değişiklik bu değildi.
Beli kalınlaşmış, tuhaf bir biçimde sertleşmişti. Winston,
tam o sırada, tepkili bomba atıldıktan sonra yıkıntıların
altından çekip çıkarmaya çalıştığı cesedi anımsamış, cesedin
yalnızca korkunç ağırlığı karşısında değil, kaskatı
kesilmiş olması karşısında da şaşkınlığa kapılmıştı. Julia'
nın bedenine dokunduğunda da aynı şeyi hissetmişti. Teninin
eskisinden çok farklı olabileceğini geçirmişti aklından.
Onu öpmeye kalkışmamıştı, konuşmamışlardı da.
Çimenlerin üstünde yürürlerken, Julia ilk kez dönüp yüzüne
bakmıştı. Bir anlık ama aşağılayıcı ve hoşnutsuz bir
bakıştı bu. Bu hoşnutsuzluk sırf geçmişte olup bitenlerden
mi kaynaklanıyordu, yoksa yüzünün şişliğinin ve
gözlerinin rüzgârda sulanmasının da etkisi var mıydı
bunda, Winston anlayamamıştı. Yan yana ama çok da yakın
olmayan iki demir iskemleye oturmuşlardı. Winston,
Julia'nın bir şeyler söyleyeceğini sezmişti. Julia ayağındaki
kaba ayakkabıyla yerdeki ince bir dalı ezdiğinde, Winston
onun ayaklarının kalınlaşmış olduğunu fark etmişti.
Julia, birden, "Sana ihanet ettim," deyivermişti.
"Sana ihanet ettim," demişti Winston da.
Julia, Winston'a bir kez daha hoşnutsuzlukla bakmıştı.
"Bazen," demişti, "seni aklının ucundan bile geçme-