George Orwell - 1984

"Yelkenleri suya indirerek paçayı kurtaracağını sanıyorsan
yanılıyorsun, Winston. Yoldan çıkanlar hiçbir zaman
bağışlanmaz. Yaşamana izin versek bile, bizden asla
kurtulamazsın. Bu işin sonu yok. Şimdiden bilesin. Seni
öyle bir ezeceğiz ki, geri dönüşün olmayacak. Başına öyle
işler gelecek ki, bin yıl yaşasan düzelemeyeceksin. Bir
daha asla normal bir insanın duyumsadıklarını duyumsayamayacaksın.
Yüreğindeki her şey ölmüş olacak. Bundan
sonra sevgi nedir, dostluk nedir bilmeyeceksin; ne
yaşama sevinci ne gülüp eğlenmek ne merak ne cesaret
ne de dürüstlük, hepsinden yoksun kalacaksın. Bomboş
bir adam olacaksın. Sıkıp içini boşalttıktan sonra, içine
kendimizi dolduracağız."
Sözünü bitirdikten sonra beyaz önlüklü adama işaret
etti. Winston, başının arkasına büyükçe bir aygıtın
yerleştirildiğini fark etti. O'Brien yatağın yanı başına
oturduğu için, yüzü Winston'ın yüzüyle aynı hizadaydı.
Winston'ın başının üzerinden, beyaz önlüklü adama,
"Üç bin," dedi.
Winston'ın şakalarına hafif nemli birer ped yerleştirildi.
Winston, yeniden canının yanacağını sanarak sindi.
O'Brien, Winston'ın elini tutarak sevecenlikle güven
verdi.
"Bu sefer canın yanmayacak," dedi. "Gözlerini gözlerimden
ayırma."
Tam o sırada, müthiş bir patlama oldu ya da patlamaya
benzer bir şey, çünkü herhangi bir ses çıkıp çıkmadığı
belli değildi. Kesin olan bir şey varsa, o da kör edici
bir ışığın çaktığıydı. Winston'ın canı yanmamış, ama yüzükoyun
dönmüştü. Daha önce sırtüstü yatarken, her
nasılsa yüzükoyun döndürülmüştü sanki. Müthiş ama
acısız bir darbe onu yere sermişti. Bu arada kafasının
içinde de bir şey olmuştu. Gözleri yeniden görmeye başladığında,
kim olduğunu ve nerede olduğunu anımsadı