George Orwell - 1984

tekrarlanıp durmaktadır. Yüksek kesimin uzun dönemler
boyunca iktidarı güvenli bir biçimde elinde tuttuğu görülmüş,
ancak önünde sonunda ya kendine olan inancını
ya da güçlü bir biçimde yönetme yeteneğini yitirdiği, hatta
her ikisini birden yitirdiği dönemler de hep yaşanmıştır.
Böyle dönemlerde, özgürlük ve adalet uğruna savaşıyor
görünerek Aşağı kesimi de yanına alan Orta kesim
tarafından devrilmiştir. Ne var ki, Orta kesim, hedefine
ulaşır ulaşmaz, Aşağı kesimi eski kölelik konumuna geri
gönderir ve kendisi Yüksek kesim konumuna geçer. Çok
geçmeden, öteki kesimlerin birinden ya da her ikisinden
de kopan yeni bir Orta kesim ortaya çıkar ve savaşım yeniden
başlar. Bu üç kesimden, hedeflerine geçici de olsa
hiçbir zaman ulaşamayan, yalnızca Aşağı kesimdir. Tarih
boyunca hiçbir somut gelişme olmadığını söylemek abartılı
olabilir. Günümüzdeki çöküş döneminde bile, ortalama
insan, birkaç yüzyıl öncekinden fiziksel olarak daha
iyi durumdadır. Ama refahın artması da, hareket tarzındaki
yumuşamalar da, reformlar ya da devrimler de, insanlığı
eşitliğe bir adım bile yaklaştırmamıştır. Aşağı kesim
açısından, hiçbir tarihsel değişiklik, efendilerinin adının
değişmesinden başka bir anlam taşımamıştır.
On dokuzuncu yüzyılın sonlarına gelindiğinde, pek
çok gözlemci, bu sürecin durmadan yinelendiğini açık
seçik görmüştür. O zaman, tarihi döngüsel bir süreç olarak
yorumlayan düşünce okulları doğmuş, bunlar eşitsizliğin
insan yaşamının değişmez yasası olduğu savını öne
sürmüştür. Hiç kuşkusuz, bu öğretinin savunucuları geçmişte
de her zaman olmuştu; ama bu kez ortaya konuluşunda
gözle görülür bir farklılık vardı. Eskiden, hiyerarşik
toplum düzeninin gerekliliği, özellikle Yüksek kesimin
öğretisiydi. Krallar ve aristokratlar ve onların asalakları
rahipler, hukukçular ve benzerleri tarafından savunulmuş
ve ölümden sonra düşsel bir dünya vaatleriyle