George Orwell - 1984

Sonra yine kayıtsızlaştı. Cininden bir yudum daha
alıp beyaz ata uzandı, ürkek bir hamle yaptı. Şah. Ama
belli ki doğru hamle değildi, çünkü...
Durup dururken aklına bir anısı düştü. Mum ışığında,
geniş, beyaz bir örtü kaplı bir yatağın bulunduğu bir
odadaydı, dokuz on yaşlarındaydı, yerde oturmuş, zar
atıyor, kahkahalarla gülüyordu. Annesi de karşısında
oturuyor, o da gülüyordu.
Annesi ortadan kaybolmadan bir ay önce olsa gerekti.
Açlığını bir an için unutup yatışmış, annesine olan
sevgisi geçici de olsa yeniden canlanmıştı. O günü çok
iyi anımsıyordu, yağmur bardaktan boşanırcasına yağıyor,
camlardan sular süzülüyordu, içeride ölgün bir ışık
vardı. İki kardeş, karanlık, boğucu yatak odasında sıkıntıdan
patlıyordu. Winston ağlayıp sızlanıyor, yemek diye
tutturuyor, odanın içinde koşturup her şeyi yere atıyordu,
duvarları öyle bir tekmeliyordu ki, komşular öbür
tarafından duvara vuruyorlardı; küçük kardeşi ise durmadan
ağlıyordu. Sonunda, annesi, "Uslu durursan sana
bir oyuncak alacağım; çok güzel bir oyuncak, bayılacaksın,"
demişti; sonra da o yağmurda dışarı çıkmış, hâlâ
açık olan, yakınlardaki küçük bir mağazaya gitmiş, içinde
Yılanlar ve Merdivenler 1 oyunu bulunan karton bir
kutuyla dönmüştü. Winston nemli kartonun kokusunu
hâlâ anımsıyordu. Eski püskü bir şeydi. Oyun tahtası delik
deşikti, minik tahta zarlar o kadar kötü kesilmişti ki,
tahtanın üstünde yamuk duruyordu. Winston suratını
asmış, oralı olmamıştı. Bunun üzerine annesi bir mum
yakmış, birlikte yere oturup oynamaya başlamışlardı.
1. Zarla oynanan bir masaüstü oyunu. Oyun tahtasının bazı yerlerindeki Merdivenler
birkaç kare yukarıya gitmeyi sağlarken, Yılanlar aşağıya düşmeye yol
açar. Oyunun amacı, son kareye kadar ilerlemektir. Son kareye ilk ulaşan,oyunu
kazanır. (Ç.N.)