George Orwell - 1984

kolay ve amacı sınırlı bir şeye gönderme yapar. Komintern'in
nerdeyse fazla düşünülmeden söylenebilecek bir
sözcük olmasına karşılık, Komünist Enternasyonal insanı
hiç değilse bir an düşündüren bir deyimdir. Gerbak gibi
bir sözcüğün çağrıştırdıkları da, Gerçek Bakanlığı'nın
çağrıştırdıklarından hem daha az hem de daha denetlenebilirdir.
Bu da, yalnızca her fırsatta kısaltmaya gidilmesini
değil, her sözcüğün kolayca söylenebilmesine nerdeyse
aşırı bir özen gösterilmesini de açıklamaktadır.
Yenisöylem'de, anlam şaşmazlığı dışında en çok söyleniş
kolaylığına önem veriliyordu. Gerekli görüldüğünde,
dilbilgisi kuralları söyleniş kolaylığına her zaman feda
ediliyordu. Doğruydu da, çünkü istenen, her şeyden
önce de siyasal kaygılarla istenen, çabucak söyleniveren
ve konuşanın zihninde en az yankı uyandıran, yanlış anlaşılmaya
yer bırakmayacak kısaltılmış sözcüklerdi. B
sözdağarcığındaki sözcükler, hemen hepsinin birbirine
çok benzemesinden güç bile alıyordu. Bu sözcüklerin
hemen hepsi −iyidüşün, Barbak, prolbesi, sekssuç, keyifkamp,
İngsos, ruhduyum, düşünpol ve daha pek çoğu−
vurgunun ilk hece ile son hece arasında eşit olarak bölüşüldüğü,
iki ya da üç heceli sözcüklerdi. Bu sözcüklerle
konuşulduğunda, kısa, kesik, tekdüze seslerle hızlı hızlı
konuşulabiliyordu. İstenen de tam olarak buydu. Amaç,
konuşmayı, özellikle ideolojik bakımdan yansız olmayan
konulardaki konuşmayı elden geldiğince bilinçten bağımsız
kılmaktı. Günlük konuşmada, bir şey söylemeden
önce düşünmek, her zaman olmasa da bazen, hiç kuşkusuz
gerekliydi; ama siyasal ya da ahlaksal bir konuda görüş
bildirmesi istenen bir Parti üyesi, doğru düşünceleri
kurşun yağdıran bir makineli tüfek gibi yağdırmalıydı.
Dil, aslında buna yatkın bir biçimde yetiştirilmiş olan
Parti üyesine kusursuz bir araç sağlıyordu; sert seslerden
oluşan ve İngsos'un ruhuna uygun olarak bile bile çirkin-