George Orwell - 1984

ston dönüp bir kez daha Syme'a baktı. İkisi de tezgâhın
kenarındaki yığından yağlı birer metal tepsi aldı.
"Dün mahkûmların asılışını seyretmeye gittin mi?"
dedi Syme.
Winston, umursamaz bir sesle, "İşim vardı," dedi.
"Filmini görürüm herhalde."
"Aynı şey değil," dedi Syme.
Alaycı bakışları Winston'ın yüzünde geziniyordu.
Gözleri, "Seni tanıyorum. Ciğerini okuyorum senin. O
mahkûmların asılışını seyretmeye neden gitmediğini çok
iyi biliyorum," der gibiydi. Syme, kafaca, kötücül bir bağnazdı.
Düşman köylerine yapılan helikopter baskınları,
düşünce-suçlularının yargılanmaları ve itiraflarını, Sevgi
Bakanlığı'nın mahzenlerindeki idamları konuşmaktan iblisçe
bir zevk alırdı. Syme'la konuşabilmek için, onu bu
tür konulardan uzak tutmak, onu mümkünse çok iyi bildiği
ve ilginç şeyler anlattığı Yenisöylem'in teknik ayrıntılarına
çekmek gerekirdi. Winston, iri siyah gözlerin delici
bakışlarından kaçınmak için başını hafifçe yana çevirdi.
Syme, o günden söz açarak, "İyi bir idamdı," dedi.
"Bana sorarsan, ayaklarını birbirine bağlamaları işin tadını
kaçırıyor. Oysa bacakların havada tepinip durmasını
seyretmek o kadar zevkli ki. Hele, sonunda dil dışarıya
sarkıp masmavi, hatta mosmor kesilmiyor mu! En hoşuma
giden ayrıntı o işte."
Beyaz önlüklü proleter, elinde kepçe, "Sıradaki, lütfen!"
diye bağırdı.
Winston ile Syme, tepsilerini ızgaranın altına sürdüler.
Tepsilere çabucak öğle tabldotu boşaltıldı: bir madeni
kapta koyu pembe renkte etli türlü, irice bir parça
ekmek, bir küçük dilim peynir, kulplu bardakta sütsüz
Zafer Kahvesi ve bir tablet tatlandırıcı.
Syme, "Şurada, tele-ekranın altında bir masa var,"
dedi. "Oturmadan birer cin alalım."