George Orwell - 1984

Dışarıdan, yaklaşan postal sesleri geldi. Çelik kapı
gıcırdayarak açıldı. Siyah deri üniforması pırıl pırıl parlayan,
solgun, keskin hatlı yüzü balmumundan bir maskı
andıran, genç ve yakışıklı bir subay, kapının eşiğinde zıpkın
gibi dikildi. Dışarıdaki muhafızlara yanlarındaki
mahkûmu içeri getirmeleri için işaret etti. Şair Ampleforth
ayaklarını sürüyerek hücreden içeri girdi. Kapı yeniden
gıcırdayarak kapandı.
Ampleforth, dışarı çıkılacak başka bir kapı olduğunu
sanıyormuşçasına sağa sola birkaç ürkek adım attıktan
sonra, hücrenin içinde bir aşağı bir yukarı dolanmaya
başladı. Henüz Winston'ı fark etmemişti. Tedirgin bakışları
Winston'ın başının bir metre üzerinden duvara dikilmişti.
Ayakkabıları yoktu; iri, kirli parmakları çoraplarındaki
deliklerden dışarı fırlamıştı. Belli ki birkaç gündür
tıraş olmamıştı. Yanaklarını örten fırça gibi sakal, yüzüne,
kırılgan yapısı ve ürkek davranışlarıyla hiç uyuşmayan
acımasız bir görünüm vermişti.
Winston bedenini saran uyuşukluktan biraz olsun
sıyrıldı. Tele-ekrandan gelebilecek uyarıyı göze alarak
Ampleforth'la konuşmalıydı. Ampleforth'un jileti getirmiş
olması bile mümkündü.
"Ampleforth," dedi Winston.
Tele-ekrandan hiçbir uyarı gelmedi. Ampleforth, biraz
şaşırmışçasına, öyle kaldı. Bakışları ağır ağır Winston'a
çevrildi.
"Vay, Smith!"dedi. "Demek sen de!"
"Neden içeri aldılar seni?"
"Aslına bakarsan..." Winston'ın karşısındaki sıranın
ucuna ilişti. "Aslında bir tek suç vardır, değil mi?"
"Sen de o suçu işledin, öyle mi?"
"Öyle görünüyor."
Elini alnına götürdü, bir şey anımsamaya çalışıyormuşçasına
ellerini şakaklarına bastırdı.