George Orwell - 1984

"Oluyor işte," diye mırıldandıktan sonra, başını kaldırıp
Winston'a bakarak sinirli bir sesle ekledi: "Beni tutuklamalarına
yol açmış olabilecek bir tek olay geliyor
aklıma. Tam bir kafasızlıktı. Kipling'in şiirlerinin son basımını
hazırlıyorduk. Bir dizenin sonundaki 'Tanrı' sözcüğünü
değiştirmedim. Ne yapayım, elim gitmedi! Değiştirmek
olanaksızdı. 'Tanrı', 'sanrı' sözcüğüyle uyak
yapıyordu. Bilmem, dilimizde 'sanrı' ile uyak yapan pek
az sözcük olduğunu biliyor musun? Günlerce kafa patlattım.
Başka uyak bulamadım."
Yüzünün ifadesi değişmişti. Öfkesi geçip gitmiş, yerini
handiyse bir hoşnutluğa bırakmıştı. Kirli ve sert sakalının
arasından, işe yaramaz bir olguyu keşfetmiş bilgiç
bir bilginin aydınca coşkusu, sevinci yansıyordu.
"Hiç aklına gelir miydi?" dedi. "İngiliz şiirinin tarihine
baktığında, İngiliz dilinin uyak bakımından ne kadar
yoksul olduğunu görüyorsun."
Hayır, böyle bir şey Winston'ın aklının ucundan bile
geçmediği gibi, şu içinde bulundukları durumda en küçük
bir önemi ya da ilginçliği de yoktu.
"Saatin kaç olduğunu biliyor musun?" diye sordu.
Ampleforth, afallayarak, "Doğrusu hiç farkında değilim,"
dedi. "Beni iki gün önce tutukladılar, belki de üç
gün olmuştur, ne bileyim." Biraz da bir pencere bulabileceği
beklentisiyle, duvarlara bakındı. "Burada gece ile
gündüz arasında hiçbir fark yok. Saatin kaç olduğu nasıl
anlaşılır ki?"
Bir süre havadan sudan konuştular, sonra birden,
durup dururken, birisi tele-ekrandan haykırarak susmalarını
buyurdu. Winston, ellerini dizlerinin üstünde kavuşturup
sessizce oturdu. Daracık sıraya bir türlü sığamayan
Ampleforth, ince uzun ellerini önce bir dizinde, sonra
öbür dizinde kenetleyerek sağa sola kıpraşıp durdu. Teleekrandan,
kıpırdamadan oturması için bir bağırtı daha